(1) W czwartym roku panowania króla Dariusza, czwartego dnia miesiąca dziesiątego, czyli Kislew, Jahwe skierował słowo do Zachariasza.
(2) Z Betel posłano Sar-Esera i Regem-Meleka z ich ludźmi, aby przebłagać Jahwe,
(3) a kapłanów ze świątyni Jahwe Zastępów oraz proroków zapytać: "Czy w piątym miesiącu powinienem trwać w smutku i postach, jak to czyniłem dotychczas, od wielu lat?"
(4) Jahwe Zastępów skierował do mnie to słowo:
(5) "Powiedz ludowi całego kraju i kapłanom: Jeżeli przez siedemdziesiąt lat pościliście w żałobie w piątym i siódmym miesiącu — czy pościliście ze względu na Mnie?
(6) A kiedy jecie i pijecie — czy to nie [dla własnego pożytku] jecie i pijecie?
(7) Czy nie znacie słów, które Jahwe głosił przez dawnych proroków, kiedy jeszcze Jerozolima i okoliczne miasta tętniły życiem i kwitły pokojem, kiedy jeszcze Negeb i Szefela były zamieszkane?"
(8) Potem Jahwe skierował to słowo do Zachariasza:
(9) "To mówi Jahwe Zastępów: Wydawajcie wyroki sprawiedliwe, okazujcie sobie wzajemnie miłość i miłosierdzie.
(10) Nie krzywdźcie wdowy i sieroty, cudzoziemca i biednego. Nie żywcie w sercach waszych złości względem bliźniego".
(11) Ale oni nie chcieli słuchać. Przybrali postawę oporną i zatkali uszy, aby nie słyszeć.
(12) Serca ich stały się twarde jak diament — nie zwracali uwagi na Prawo i na słowa Jahwe Zastępów, którymi napominał przez Ducha swojego za pośrednictwem dawnych proroków. I Jahwe Zastępów zapłonął wielkim gniewem.
(13) I tak się stało: "Ponieważ oni nie słuchali, kiedy wołałem — i Ja nie wysłucham, kiedy oni wołać będą — mówi Jahwe Zastępów.
(14) I rozproszyłem ich po wszystkich narodach, których dotychczas nie znali. Kraj zaś po nich pozostaje pustynny, bez przechodnia. Tak doprowadzili kwitnący kraj do ruiny".

 

Księga Zachariasza