| (1) Te są prawa, które im przedstawisz.
|
| (2) Jeśli kupisz niewolnika — Hebrajczyka, będzie ci służył sześć lat, w siódmym roku zwolnisz go bez wykupu.
|
| (3) Jeśli przyszedł sam, odejdzie sam, a jeśli miał żonę, odejdzie z żoną.
|
| (4) Lecz jeśli jego pan dał mu żonę, która zrodziła mu synów i córki, żona jak i dzieci będą należeć do pana, a on odejdzie sam.
|
| (5) A jeśliby niewolnik oświadczył wyraźnie: "Miłuję mojego pana, moją żonę i moje dzieci i nie chcę odejść wolny
|
| (6) wówczas zaprowadzi go pan przed Boga i zawiedzie do drzwi albo do bramy, i przekłuje mu pan jego ucho szydłem, i będzie niewolnikiem jego na zawsze.
|
| (7) Jeśliby ktoś sprzedał swą córkę w niewolę jako niewolnicę, nie odejdzie ona, jak odchodzą inni niewolnicy.
|
| (8) A jeśliby nie spodobała się panu, który przeznaczył ją dla siebie, niech pozwoli ją wykupić. Ale nie może jej sprzedać obcemu narodowi, gdyż byłoby to zdradą wobec niej.
|
| (9) Jeśli zaś przeznaczył ją dla syna, to niech uczyni z nią, jak prawo nakazuje obejść się z córkami.
|
| (10) Jeśli zaś weźmie sobie inną, nie może jej odmawiać pożywienia, odzieży i wspólnego mieszkania.
|
| (11) Jeśli nie spełni wobec niej tych trzech warunków, wówczas odejdzie ona wolna bez wykupu.
|
| (12) Jeśli kto tak uderzy kogoś, że uderzony umrze, winien sam być śmiercią ukarany.
|
| (13) Ale jeśli nie czyhał na to, a Bóg to dopuścił, że wpadł mu pod rękę, na taki wypadek wyznaczę ci miejsce, do którego będzie mógł uciekać.
|
| (14) Jeśli zaś ktoś posunąłby się do tego, że bliźniego zabił podstępnie, oderwiesz go nawet od mego ołtarza, aby ukarać śmiercią.
|
| (15) Kto by uderzył swego ojca albo matkę, winien być ukarany śmiercią.
|
| (16) Kto by porwał człowieka i sprzedał go, albo znaleziono go jeszcze w jego ręku, winien być ukarany śmiercią.
|
| (17) Kto by złorzeczył ojcu albo matce, winien być ukarany śmiercią.
|
| (18) Kto by w kłótni uderzył bliźniego kamieniem albo pięścią, ale nie zabił go, tylko zmusił do pozostania w łóżku,
|
| (19) to gdy wstanie i będzie chodził na dworze o lasce, wówczas ten, który go uderzył, będzie wolny i tylko mu wynagrodzi przerwę w pracy, i dołoży starań, żeby go wyleczyć.
|
| (20) Kto by pobił kijem swego niewolnika lub niewolnicę, tak iżby zmarli pod jego ręką, winien być surowo ukarany.
|
| (21) A jeśliby pozostali przy życiu jeden czy dwa dni, to nie będzie podlegał karze, gdyż są jego własnością.
|
| (22) Gdyby mężczyźni bijąc się uderzyli kobietę brzemienną powodując poronienie, ale bez jakiejkolwiek szkody, to [winny] zostanie ukarany grzywną, jaką na nich nałoży mąż tej kobiety, i wypłaci ją za pośrednictwem sędziów polubownych.
|
| (23) Jeżeli zaś poniesie jakąś szkodę, wówczas odda życie za życie,
|
| (24) oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę,
|
| (25) oparzenie za oparzenie, ranę za ranę, siniec za siniec.
|
| (26) Jeśliby ktoś uderzył niewolnika lub niewolnicę w oko i spowodował jego utratę, winien ich obdarzyć wolnością za oko.
|
| (27) Również gdyby wybił ząb niewolnikowi swemu lub niewolnicy, winien uczynić ich wolnymi za ząb.
|
| (28) Jeśliby wół pobódł mężczyznę lub kobietę tak, iż ponieśliby śmierć, wówczas wół musi być ukamienowany, lecz nie wolno spożyć jego mięsa, właściciel zaś wołu będzie wolny od kary.
|
| (29) Gdy jednak wół bódł i dawniej, i zwracano uwagę na to właścicielowi, a on go nie pilnował, i zabiłby mężczyznę lub kobietę, to nie tylko wół winien być ukamienowany, ale też i właściciel jego winien ponieść śmierć.
|
| (30) Gdyby zaś nałożono mu zapłatę, to winien za swoje życie dać taki okup, jaki mu nałożą.
|
| (31) Jeśliby zaś pobódł chłopca lub dziewczynę, to też winno się postąpić według takiego samego przepisu.
|
| (32) Gdyby zaś wół zabódł niewolnika lub niewolnicę, jego właściciel winien wypłacić ich panu trzydzieści syklów srebrnych, wół zaś będzie ukamienowany.
|
| (33) Jeśliby ktoś zostawił cysternę odkrytą albo jeśliby ktoś wykopał cysternę, a nie przykrył jej, i wpadł tam wół lub osioł,
|
| (34) właściciel cysterny winien dać właścicielowi bydlęcia odszkodowanie w pieniądzach, a zwierzę będzie należało do niego.
|
| (35) Gdyby wół jednego właściciela uderzył wołu innego właściciela i zabiłby go, wówczas sprzedadzą żywego wołu i podzielą się zapłatą za niego, podzielą się też zabitym wołem.
|
| (36) Lecz gdyby było wiadomo, że wół ten bódł od dawna, a jego właściciel go nie pilnował, wówczas odda wołu za wołu, zabity zaś [wół] będzie należał do niego.
|
| (37) Jeśliby ktoś ukradł wołu lub owcę i zabiłby je lub sprzedał, wówczas zwróci pięć wołów za jednego wołu i cztery jagnięta za jedną owcę.
|
