| (1) Jahwe rzekł do Mojżesza: "Jeszcze jedną plagę ześlę na faraona i na Egipt. Potem uwolni was stąd. A uwolni was całkowicie, nawet was wszystkich stąd wypędzi.
|
| (2) Oznajmij to ludowi, ażeby każdy mężczyzna u sąsiada swego i każda kobieta u sąsiadki swej wypożyczyli przedmioty srebrne i złote".
|
| (3) A Jahwe zjednał ludowi łaskę w oczach Egipcjan. Mojżesz także zażywał w kraju egipskim wielkiej czci tak u sług faraona, jak i u ludu.
|
| (4) Mojżesz powiedział: "Tak mówi Jahwe: O północy przejdę przez Egipt.
|
| (5) A pomrą wszyscy pierworodni w ziemi egipskiej od pierworodnego syna faraona, siedzącego na swym tronie, aż do pierworodnego niewolnicy, która jest zajęta przy żarnach, i wszelkie pierworodne bydła.
|
| (6) Wtedy w całej ziemi egipskiej będzie wielkie narzekanie, jakiego nie było nigdy i jakiego już nie będzie.
|
| (7) U synów izraelskich ani pies nie zaszczeka, ani na ludzi, ani na bydło, abyście poznali, że Jahwe uczynił różnicę między Egipcjanami a Izraelitami.
|
| (8) Wtedy przyjdą, wszyscy słudzy twoi do mnie i oddadzą mi pokłon, i powiedzą: Wyjdź ty i cały lud twój, który idzie za tobą. I potem wyjdą". Mojżesz płonąc gniewem wyszedł od faraona.
|
| (9) Jahwe rzekł do Mojżesza: "Nie usłucha was faraon, aby stały się liczniejsze cuda w ziemi egipskiej".
|
| (10) Mojżesz i Aaron wykonali wszystkie cuda przed faraonem. Lecz Jahwe uczynił upartym serce faraona, tak iż wzbraniał się wypuścić synów Izraela ze swego kraju.
|
