| (1)
|
| (2) Nie oddawaj siebie na wolę swych żądz, abyś jak bawół nie był [nimi] miotany.
|
| (3) Liście zmarnujesz, owoce zniszczysz i pozostawisz siebie jak uschłe drzewo.
|
| (4) Zła żądza zgubi tego, kto jej nabył, i uczyni go uciechą dla wrogów.
|
| (5) Miła mowa pomnaża przyjaciół, a język uprzejmy pomnaża miłe pozdrowienia.
|
| (6) Żyjących z tobą w pokoju może być wielu, ale gdy idzie o doradców, [niech będzie] jeden z tysiąca!
|
| (7) Jeżeli chcesz mieć przyjaciela, posiądź go po próbie, a niezbyt szybko mu zaufaj!
|
| (8) Bywa bowiem przyjaciel, ale tylko na czas jemu dogodny, nie pozostanie nim w dzień twego ucisku.
|
| (9) Bywa przyjaciel, który przechodzi do nieprzyjaźni i wyjawia wasz spór na twoją hańbę.
|
| (10) Bywa przyjaciel, ale tylko jako towarzysz stołu, nie wytrwa on w dniu twego ucisku.
|
| (11) W powodzeniu twoim będzie jak [drugi] ty, z domownikami twymi będzie w zażyłości.
|
| (12) Jeśli zaś zostaniesz poniżony, stanie przeciw tobie i skryje się przed twym obliczem.
|
| (13) Od nieprzyjaciół bądź z daleka i miej się na baczności przed twymi przyjaciółmi.
|
| (14) Wierny bowiem przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł.
|
| (15) Za wiernego przyjaciela nie ma odpłaty ani równej wagi za wielką jego wartość.
|
| (16) Wierny przyjaciel jest lekarstwem życia znajdą go bojący się Pana.
|
| (17) Kto się boi Pana, dobrze pokieruje swoją przyjaźnią, bo jaki jest on, taki i jego bliźni.
|
| (18) Synu, od młodości swej staraj się o naukę, a będziesz ją nabywał aż do siwizny.
|
| (19) Jak oracz i siewca przystępuj do niej i czekaj na dobry jej plon trochę się utrudzisz pracując nad nią, ale wnet będziesz spożywał jej owoce.
|
| (20) Jakże bardzo twarda jest dla nieuków, a lekkoduch w niej nie wytrwa.
|
| (21) Jak potężny kamień próby2 go przytłoczy i nie będzie zwlekał z jej odrzuceniem.
|
| (22) Mądrość bowiem, zgodnie ze swą nazwą3, nie dla wielu jest dostrzegalna.
|
| (23) Słuchaj, synu, przyjmij me zasady, a rady mojej nie odrzucaj!
|
| (24) Włóż nogi w jej dyby, a szyję swą w jej obrożę!
|
| (25) Poddaj ramiona swe i dźwignij ją, a nie zżymaj się na jej więzy!
|
| (26) Całą duszą zbliż się do niej i strzeż jej dróg ze wszystkich sił!
|
| (27) Ubiegaj się o nią, szukaj, a da ci się poznać, a gdy ją posiądziesz, nie wypuszczaj z objęć!
|
| (28) Na koniec bowiem znajdziesz miejsce jej odpoczynku, a to ci się w radość obróci.
|
| (29) Dyby jej będą ci walną obroną, a obroża jej strojem zaszczytnym.
|
| (30) Złota bowiem jest na niej szata, a więzy jej są z nici purpurowych4.
|
| (31) Jak strój wspaniały ją przywdziejesz, jak wieniec radosnego uniesienia włożysz na siebie.
|
| (32) Jeżeli jej będziesz pożądał, posiądziesz naukę, jeśli dołożysz uwagi, zdatny będziesz do zrobienia wszystkiego.
|
| (33) Jeżeli będziesz lubił słuchać, nauczysz się, i jeśli nakłonisz ucha swego, będziesz mądry.
|
| (34) Stań na zgromadzeniu starszych: a [jeśli] kto jest mądry, przyłącz się do niego!
|
| (35) Chętnie słuchaj wszelkiego wykładu rzeczy Bożych, a przysłowia rozumne niech nie ujdą twojej uwagi!
|
| (36) Jeżeli ujrzysz kogoś mądrego, już od wczesnego rana idź do niego, a stopa twoja niech ściera progi drzwi jego!
|
| (37) Rozmyślaj nad zarządzeniami Pana, a przykazaniami Jego zawsze pilnie się zajmuj! On sam umocni twe serce, a pożądana mądrość będzie ci dana.
|
