| (1) Po nim powstał Natan, aby być prorokiem za dni Dawida1.
|
| (2) Jak tłuszcz się oddziela od ofiar dziękczynnych, tak Dawid - od synów Izraela.
|
| (3) Z lwami igrał jakby z koźlętami i z niedźwiedziami jak z jagniętami owiec2.
|
| (4) Czyż w młodości swej nie zabił olbrzyma i nie usunął hańby ludu, gdy podniósł rękę i kamieniem z procy obalił pychę Goliata?3
|
| (5) Wezwał bowiem Pana Najwyższego, który dał prawicy jego taką siłę, że zgładził człowieka potężnego w walce i wywyższył moc swego ludu.
|
| (6) Tak wysławiano go po dziesięć tysięcy razy i wychwalano z powodu błogosławieństw Pana, przynosząc mu koronę chwały4.
|
| (7) Albowiem starł nieprzyjaciół znajdujących się wokół, zniszczył wrogich Filistynów i złamał ich moc aż do dnia dzisiejszego.
|
| (8) Każdym swym czynem oddał chwałę Świętemu i Najwyższemu słowami uwielbienia z całego serca swego śpiewał hymny i umiłował Tego, który go stworzył.
|
| (9) Postawił przed ołtarzem śpiewających psalmy i mile płynął dźwięk ich głosów
|
| (10) świętom nadał przepych i upiększył doskonale uroczystości, aby wychwalano święte imię Pana i by przybytek już od rana rozbrzmiewał echem.
|
| (11) Pan darował mu grzechy, moc jego podniósł na wieki, zawarł z nim przymierze królewskie i dał tron chwały w Izraelu7.
|
| (12) Po nim nastał syn rozumny, który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie.
|
| (13) Salomon królował w czasie spokojnym, Bóg dał mu wokoło pokój, aby postawił dom Jego imieniu i przygotował przybytek na wieki8.
|
| (14) Jakże byłeś mądry w swojej młodości i napełniony rozumem, jakby rzeką!9
|
| (15) Dusza twa okryła ziemię i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami10.
|
| (16) Do odległych wysp doszło twe imię, przez swój pokój byłeś umiłowany
|
| (17) z powodu hymnów, przysłów, przypowieści i odpowiedzi podziwiały cię kraje11.
|
| (18) W imię Pana Boga, który jest nazwany Bogiem Izraela, nazbierałeś złota jak cyny i jak ołowiu nagromadziłeś srebra.
|
| (19) Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem13.
|
| (20) Splamiłeś swą chwałę, zhańbiłeś swoje potomstwo, sprowadzając gniew na dzieci i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty:
|
| (21) ponieważ powstała podwójna władza najwyższa i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo.
|
| (22) Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego i nie cofnął żadnego słowa ani nie odmówił wybranemu swemu potomka, i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował Jakubowi zostawił Resztę, a korzeń z niej Dawidowi.
|
| (23) Salomon spoczął z przodkami swymi i pozostawił po sobie potomka, najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu, Roboama, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu.
|
| (24) Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył i wprowadził Efraima na drogę grzechu, a grzechy ich tak bardzo się mnożyły, że wypędziły ich z własnej ziemi.
|
| (25) Oddawali się wszelkim niegodziwościom, aż przyszła na nich pomsta.
|
