| (1) Wyprowadził z niego człowieka miłosiernego, który w oczach wszystkich znalazł łaskę, umiłowanego przez Boga i ludzi, Mojżesza, którego pamięć niech będzie błogosławiona!
|
| (2) W chwale uczynił go podobnym do świętych i wielkim przez to, że był postrachem nieprzyjaciół.
|
| (3) Przez jego słowa położył kres cudownym znakom i wsławił go w obliczu królów dał mu przykazania dla jego narodu i pokazał mu rąbek swej chwały1.
|
| (4) Uświęcił go przez wierność i łagodność i wybrał spomiędzy wszystkich żyjących.
|
| (5) Pozwolił mu usłyszeć swój głos, wprowadził go w ciemne chmury i twarzą w twarz2 dał mu przykazania, prawo życia i wiedzy, aby Jakuba nauczyć przymierza i rozporządzeń swoich - Izraela.
|
| (6) Wywyższył też Aarona, który w świętości był do niego podobny, jego brata, z pokolenia Lewiego3.
|
| (7) Zawarł z nim przymierze wieczne i dał mu kapłaństwo między ludem - uszczęśliwił go wspaniałym strojem i okrył go szatą chwalebną
|
| (8) włożył na niego doskonały majestat i przyodział we wspaniałe szaty5 spodnie, tunikę i efod,
|
| (9) otoczył go jabłkami granatu i licznymi wokoło złotymi dzwoneczkami, by wydawały głos za każdym jego krokiem i aby dźwięk ich był w świątyni, na pamiątkę synom Jego ludu.
|
| (10) [Obdarzył go] szatą świętą, ze złota, purpury fioletowej i czerwonej, robotą hafciarską wykonaną woreczkiem z urim i tummim do wyjaśniania prawdy, misternie utkanym ze szkarłatu,
|
| (11) [ozdobionym] drogimi kamieniami, rżniętymi na sposób pieczęci, z pismem wyrytym na pamiątkę według liczby pokoleń Izraela
|
| (12) wieńcem złotym na tiarze i blachą z napisem wyrytym: "Święty". Zaszczytna to oznaka czci, dzieło wspaniałe, przepiękny strój, pożądanie oczu.
|
| (13) Nigdy przed nim nie widziano takich rzeczy, i nigdy ktoś obcy się nie ubierze, jedynie tylko jego synowie i potomkowie jego, na zawsze.
|
| (14) Jego ofiary całopalne były składane codziennie, bez przerwy, dwa razy.
|
| (15) Mojżesz wprowadził go w czynności i namaścił go olejem świętym: to stało się dla niego przymierzem wiecznym i dla jego potomstwa, jak długo trwać będą niebiosa, aby spełniał obrzędy święte i równocześnie był kapłanem oraz błogosławił lud Imieniem [Boga].
|
| (16) Wybrał go ze wszystkich żyjących, aby składał ofiarę Panu, kadzidło i miłą woń na pamiątkę, by dokonywał za lud swój przebłagania.
|
| (17) Dał mu przez swe nakazy władzę nad przymierzem zarządzeń, aby nauczał Jakuba świadectw i oświecał Izraela w Bożym Prawie.
|
| (18) Niepowołani stanęli przeciwko niemu i zazdrościli mu na pustyni, ludzie Datana i Abirama i zgraja Koracha, w gniewie i złości,
|
| (19) Pan ujrzał i to Mu się nie spodobało, zostali więc zgubieni w gniewnej zapalczywości: cudownie sprawił, że pochłonął ich płomień Jego ognia.
|
| (20) A chwałę Aarona powiększył i dał mu dziedzictwo, przydzielił mu ofiarę z pierwocin, przede wszystkim przygotował chleba w obfitości10.
|
| (21) Bo przecież spożywają oni ofiary Pana, które dał jemu i jego potomstwu.
|
| (22) Ale nie otrzymał dziedzictwa w ziemi ludu i między nim nie ma on działu, albowiem On sam jest działem jego i dziedzictwem11.
|
| (23) Pinchas12, syn Eleazara, trzeci w rzędzie sławnych przez to, że gorliwość okazał w bojaźni Pańskiej i gdy lud się zbuntował, stanął twardo dzięki szlachetnej odwadze swej duszy uzyskał przebaczenie dla Izraela.
|
| (24) Dlatego [Pan] zawarł z nim przymierze pokoju i uczynił go przełożonym przybytku oraz swego ludu, zapewniając jemu i jego potomstwu godność kapłańską na zawsze.
|
| (25) Owszem, zawarł też przymierze z Dawidem, synem Jessego, z pokolenia Judy, ale tylko co do dziedziczenia przez całe potomstwo.
|
| (26) Niech Pan da mądrość waszym sercom, abyście sądzili lud Jego w sprawiedliwości, żeby nie zginęły ich dobra, a sława ich [przetrwała] na pokolenia.
|
