| (1) Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia.
|
| (2) Pan sprawił [w nich] wielką chwałę, wspaniałą swą wielkość od wieków.
|
| (3) Jedni panowali w swoich królestwach, byli mężami sławnymi z potęgi, doradcami dzięki swemu rozumowi, którzy się wypowiedzieli w proroctwach.
|
| (4) Byli panującymi nad krajami dzięki rozstrzygnięciom i władcami dzięki swej przenikliwości1, mądrymi myślicielami przez swoją uczoność, a w służbie swej rządcami.
|
| (5) Byli twórcami melodii muzycznych i pisali poezje
|
| (6) mężami bogatymi, obdarzonymi potęgą, zażywającymi pokoju w swych domach.
|
| (7) Wszyscy ci przez pokolenia byli wychwalani i stali się dumą swych czasów.
|
| (8) Niektórzy spomiędzy nich zostawili imię, tak że opowiada się ich chwałę
|
| (9) ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć: zginęli, jakby wcale nie istnieli, byli, ale jak gdyby nie byli, a dzieci ich po nich.
|
| (10) Lecz ci są mężowie pobożni, których cnoty nie zostały zapomniane,
|
| (11) pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy.
|
| (12) Potomstwo ich trzyma się przymierzy, a dzięki nim - ich dzieci.
|
| (13) Potomstwo ich trwa zawsze, a chwała ich nie będzie wymazana.
|
| (14) Ciała ich w pokoju pogrzebano, a imię ich żyje w pokoleniach.
|
| (15) Narody opowiadają ich mądrość, a zgromadzenie głosi chwałę.
|
| (16) Henoch podobał się Panu i został przeniesiony jako przykład nawrócenia3 dla pokoleń.
|
| (17) Noe okazał się doskonałym i sprawiedliwym, a w czasie gniewu stał się okupem4, dzięki niemu ocalała Reszta dla ziemi, kiedy przyszedł potop.
|
| (18) [Pan] zawarł z nim wieczny przymierze, by już więcej nie zgładzić potopem wszystkiego, co żyje.
|
| (19) Abraham, wielki ojciec mnóstwa narodów, w chwale nikt mu nie dorównał.
|
| (20) On zachował prawo Najwyższego, wszedł z Nim w przymierze na ciele jego został złożony [znak] przymierza, a w doświadczeniu okazał się wierny6.
|
| (21) Dlatego Bóg przysięgą zapewnił go, że w jego potomstwie będą błogosławione narody, że go rozmnoży jak proch ziemi, jak gwiazdy wywyższy jego potomstwo, że da mu dziedzictwo od morza aż do morza i od Rzeki aż po krańce ziemi.
|
| (22) Z Izaakiem też uczynił to samo przez wzgląd na Abrahama, jego ojca.
|
| (23) Błogosławieństwo wszystkich ludzi i przymierze złożył na głowie Jakuba uznał go w jego błogosławieństwach8, dał mu [ziemię] w dziedzictwo, wymierzył jej części i podzielił między dwanaście pokoleń.
|
