| (1) Synu, nie odmawiaj biedakowi rzeczy niezbędnych do życia i oczu potrzebującego nie męcz zwlekaniem!
|
| (2) Nie dręcz duszy głodnego i nie pobudzaj do gniewu człowieka w jego niedostatku!
|
| (3) Serca rozgniewanego w większy zamęt nie wprowadzaj i nie zwlekaj z datkiem dla potrzebującego!
|
| (4) Nie odpychaj żebrzącego w strapieniu, a od ubogiego nie odwracaj swej twarzy!
|
| (5) Nie odwracaj oka od proszącego i nie dawaj człowiekowi sposobności, aby cię przeklinał.
|
| (6) Gdy bowiem przeklnie cię w gorzkości duszy, Ten, co go stworzył, wysłucha jego życzenia.
|
| (7) Czyń siebie godnym kochania w zgromadzeniu, a przed władcą skłaniaj głowę!
|
| (8) Nakłoń ucha swego biednemu i łagodnie odpowiedz mu spokojnymi słowami!
|
| (9) Wyrwij krzywdzonego z ręki krzywdzącego, a gdy sądzić będziesz, nie bądź małodusznym!
|
| (10) Bądź ojcem dla sierot, jakby mężem dla ich matki, a staniesz się jakby synem Najwyższego, i miłować cię On będzie bardziej niż twoja matka.
|
| (11) Mądrość wywyższa swych synów i ma pieczę o tych, którzy jej szukają1.
|
| (12) Kto ją miłuje, miłuje życie, a kto dla niej rano wstaje, będzie napełniony weselem.
|
| (13) Kto ją posiądzie, odziedziczy chwałę, a gdzie ona wejdzie, tam Pan błogosławi.
|
| (14) Którzy jej służą, oddają cześć Świętemu, a miłujących ją Pan będzie miłował.
|
| (15) Kto jej słucha, sądzić będzie narody, a kto do niej się przykłada, mieszkać będzie spokojnie.
|
| (16) Kto jej zaufa, ten ją odziedziczy i posiadać ją będą jego pokolenia.
|
| (17) W początkach powiedzie go trudnymi drogami, bojaźnią i strachem go przejmie, dręczyć go będzie swoją nauką, aż nabierze zaufania do jego duszy i wypróbuje go przez swe nakazy
|
| (18) następnie powróci do niego po drodze gładkiej i rozraduje go, i odkryje mu swe tajemnice.
|
| (19) A jeśliby zszedł na bezdroża, opuści go i odda w moc jego upadku.
|
| (20) Uważaj na okoliczności i strzeż się złego, a nie będziesz się wstydził samego siebie.
|
| (21) Jest bowiem wstyd, co grzech sprowadza, i wstyd, który jest chwałą i łaską.
|
| (22) Nie miej względu na osobę ze szkodą dla swej duszy i nie wstydź się aż tak, by to było twoim upadkiem.
|
| (23) Nie powstrzymuj mowy, gdy jej potrzeba,
|
| (24) mądrość bowiem poznaje się z mowy, a naukę - ze słów języka.
|
| (25) Nie sprzeciwiaj się prawdzie, ale wstydź się swej nieumiejętności!
|
| (26) Nie wstydź się wyznać swych grzechów, a nie zmagaj się z prądem rzeki!2
|
| (27) Nie płaszcz się przed człowiekiem głupim i nie kieruj się względem na osobę władcy.
|
| (28) Aż do śmierci stawaj do zapasów o prawdę, a Pan Bóg będzie walczył o ciebie.
|
| (29) Nie bądź odważny w języku, a gnuśny i leniwy w swych czynach.
|
| (30) Nie bądź jak lew we własnym domu: nie podejrzewaj domowników z urojonych przyczyn.
|
| (31) Nie miej ręki wydłużonej do brania, a do dawania - skróconej.
|
