| (1) Kto jest miłosierny, pożycza bliźniemu, a kto wspomaga go swą ręką, wypełnia przykazania1.
|
| (2) Pożycz bliźniemu, gdy jest w potrzebie, a także oddaj mu w swoim czasie2
|
| (3) dotrzymaj słowa, bądź godny jego zaufania, a zawsze znajdziesz to, czego będziesz potrzebował.
|
| (4) Wielu uważa pożyczkę za rzecz znalezioną i sprawia kłopot tym, którzy ich wspomogli.
|
| (5) Do czasu, zanim otrzyma, całuje jego ręce i o bogactwach bliźniego mówi cichym głosem ale się ociąga, gdy przyjdzie pora zwrotu, i oddaje w zamian słowa niezadowolenia i na złe czasy się skarży.
|
| (6) Jeśli zaś zdoła, zwróci zaledwie połowę, i należy uważać to za rzecz znalezioną a jeśli nie będzie mógł, pozbawi go pieniędzy, uczyni go sobie bez powodu wrogiem, odda mu przekleństwa i obelgi i zamiast czci, zapłaci mu zelżywością.
|
| (7) Wielu się więc powstrzymuje3 nie z powodu złego usposobienia, ale z obawy, by nie tracić na próżno.
|
| (8) Poza tym bądź dla biednego łaskawy i nie daj mu długo czekać na jałmużnę!
|
| (9) Zgodnie z przykazaniem przyjdź z pomocą biednemu i stosownie do jego potrzeby nie odsyłaj go z pustymi rękami!
|
| (10) Strać raczej pieniądze dla brata i przyjaciela, niżby miały zardzewieć, zmarnować się pod kamieniem.
|
| (11) Umieść skarb twój według przykazań Najwyższego, a korzystniejsze to będzie dla ciebie niż złoto.
|
| (12) Zamknij jałmużnę w spichlerzach twoich, a ona wybawi cię z każdego nieszczęścia4.
|
| (13) Lepiej niż tarcza mocna, niżeli ciężka włócznia za ciebie walczyć będzie z wrogiem.
|
| (14) Człowiek dobry ręczyć będzie za bliźniego, i byłby bezwstydny, gdyby go odtrącił.
|
| (15) Nie zapominaj dobrodziejstw poręczyciela, dał bowiem życie swoje za ciebie.
|
| (16) Grzesznik za nic sobie ma dobrodziejstwa poręczyciela i bez wdzięczności w sercu odtrąca swego wybawcę.
|
| (17) Ręczenie zgubiło wielu uczciwych i wstrząsnęło nimi jak morska fala.
|
| (18) Ludzi możnych wypędziło z kraju, tak że zabłądzili między obce narody.
|
| (19) Grzesznik, który narzuca się z ręczeniem, goniąc za zyskiem, popadnie pod wyroki sądowe.
|
| (20) Pomagaj bliźniemu według swej możności, a uważaj na siebie, abyś i ty nie upadł.
|
| (21) Pierwsze potrzeby życia: woda, chleb, odzienie i dom, by osłonić nagość.
|
| (22) Lepsze jest życie biednego pod dachem z tarcic niż wspaniałe uczty u obcych.
|
| (23) Bądź zadowolony, czy masz mało czy dużo, a nie posłyszysz wymówek, że jesteś przybyszem.
|
| (24) Przykre to życie chodzić od domu do domu, a tam, gdzie mieszkasz jako obcy, ust nie otworzysz.
|
| (25) Choć przyjmiesz kogoś do stołu i dasz pić, bez otrzymania podzięki posłyszysz przykre słowa5:
|
| (26) «Chodź, przybyszu, przygotuj stół, a jeśli co masz w ręku, nakarm mnie!6
|
| (27) Przybyszu, zrób miejsce godniejszemu, brat w gościnę przybył do mnie, potrzebuję mieszkania».
|
| (28) Ciężkie są dla człowieka rozumnego obelgi wierzyciela i wymawianie gościny.
|
