(1) Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu.
(2) Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą1:
(3) Wyszłam z ust Najwyższego i niby mgła okryłam ziemię.
(4) Zamieszkałam na wysokościach, a tron mój na słupie z obłoku.
(5) Okrąg nieba sama obeszłam i przechadzałam się po głębi przepaści.
(6) Na falach morza, na ziemi całej, w każdym ludzie i narodzie zdobyłam panowanie2.
(7) Pomiędzy nimi wszystkimi szukałam miejsca, by spocząć - [szukałam] w czyim dziedzictwie mam się zatrzymać.
(8) Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: «W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo!»
(9) Przed wiekami, na samym początku mię stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę.
(10) W świętym Przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam.
(11) Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza.
(12) Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.
(13) Wyrosłam jak cedr na Libanie i jak cyprys na górach Hermonu.
(14) Wyrosłam jak palma w Engaddi, jak krzewy róży w Jerychu, jak wspaniała oliwka na równinie, wyrosłam w górę jak platan.
(15) Wszystko przepoiłam wonnością jak cynamon i aspalat4 pachnący, i miłą woń wydałam jak mirra4 wyborna, jak galbanum4, onyks4, wonna żywica i obłok kadzidła w przybytku.
(16) Jak terebint gałęzie swe rozłożyłam, a gałęzie moje - gałęzie chwały i wdzięku.
(17) Jak szczep winny wypuściłam pełne krasy latorośle, a kwiat mój [wyda] owoc sławy i bogactwa5.
(18)
(19) Przyjdźcie do mnie, którzy mnie pragniecie, nasyćcie się moimi owocami!
(20) Pamięć o mnie jest słodsza nad miód, a posiadanie mnie - nad plaster miodu.
(21) Którzy mnie spożywają, dalej łaknąć będą, a którzy mnie piją, nadal będą pragnąć6.
(22) Kto mi jest posłuszny, nie dozna wstydu, a którzy przeze mnie działać będą, nie zbłądzą.
(23) Tym wszystkim jest księga przymierza Boga Najwyższego, Prawo, które dał nam Mojżesz, jako dziedzictwo plemionom Jakuba.
(24)
(25) Zalewa ono mądrością jak Piszon8 i jak Tygrys w dniach nowych płodów
(26) obficie napełnia rozumem jak Eufrat i jak Jordan w czasie żniw
(27) wylewa naukę jak Nil lub Gichon w czasie winobrania.
(28) Pierwszy nie skończył go poznawać, podobnie ani ostatni do dna go nie zgłębił,
(29) gdyż myśl jego pełniejsza jest niż morze, a rada głębsza niż Wielka Otchłań10.
(30) Ja zaś jestem jak odnoga rzeki i jak wodociąg, co sprowadza wodę do ogrodu.
(31) Powiedziałem: «Nawodnię mój ogród i nasycę moją rolę». Oto moja odnoga stała się rzeką, a rzeka moja - morzem.
(32) Nadto sprawię, że nauka świecić będzie jak zaranie i ukaże się jak najdalej.
(33) Owszem, wyleję naukę jak proroctwo i przekażę ją pokoleniom na wieki.
(34) Patrzcie, że nie tylko dla siebie samego się natrudziłem, lecz także i dla tych wszystkich, którzy jej szukają.

 

Księga Syracha