| (1) Po czym Bóg pobłogosławił Noego i jego synów, mówiąc do nich: "Bądźcie płodni i mnóżcie się, abyście zaludnili ziemię.
|
| (2) Wszelkie zaś zwierzę na ziemi i wszelkie ptactwo powietrzne niechaj się was boi i lęka. Wszystkie bowiem zwierzątka naziemne i wszystkie ryby morskie zostały oddane wam we władanie.
|
| (3) Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko.
|
| (4) Tylko nie wolno wam jeść mięsa z krwiąs życia.
|
| (5) Upomnę się o waszą krew przez wzgląd na wasze życie upomnę się o nią u każdego zwierzęcia. Upomnę się też u człowieka o życie człowieka i u każdego — o życie brata.
|
| (6) [Jeśli] kto przeleje krew ludzką, przez ludzi ma być przelana krew jego, bo człowiek został stworzony na wyobrażenie Boga.
|
| (7) Wy zaś bądźcie płodni i mnóżcie się zaludniajcie ziemię i miejcie władzę nad nią".
|
| (8) Potem Bóg tak rzekł do Noego i do jego synów:
|
| (9) "Ja, Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie
|
| (10) z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi.
|
| (11) Zawieram z wami przymierze tak, iż nigdy już nie zostanie zgładzona żadna istota żywa wodami potopu i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię".
|
| (12) Po czym Bóg dodał: "A to jest znak przymierza, które Ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy:
|
| (13) Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną i ziemią.
|
| (14) A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach,
|
| (15) wtedy wspomnę na moje przymierze, które zawarłem z wami i z wszelką istotą żywą, z każdym człowiekiem i nie będzie już nigdy wód potopu na zniszczenie jakiegokolwiek jestestwa.
|
| (16) Gdy zatem będzie ten łuk na obłokach, patrząc na niego, wspomnę na przymierze wieczne między mną i wszelką istotą żyjącą w każdym ciele, które jest na ziemi".
|
| (17) Rzekł Bóg do Noego: "To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną i wszystkimi istotami, jakie są na ziemi".
|
| (18) Synami Noego, którzy wyszli z arki, byli Sem, Cham i Jafet. Cham był ojcem Kanaana.
|
| (19) Ci trzej byli synami Noego i od nich to zaludniła się cała ziemia.
|
| (20) Noe był rolnikiem i on to pierwszy zasadził winnicę,
|
| (21) Gdy potem napił się wina, odurzył się i leżał nagi w swym namiocie.
|
| (22) Cham, ojciec Kanaana, ujrzawszy nagość swego ojca, powiedział o tym dwu swym braciom, którzy byli poza namiotem.
|
| (23) Wtedy Sem i Jafet wzięli płaszcz i trzymając go na ramionach weszli tyłem do namiotu i przykryli nagość swego ojca twarzy zaś swych nie odwracali, aby nie widzieć nagości swego ojca.
|
| (24) Kiedy Noe obudził się po odurzeniu winem i dowiedział się, co uczynił mu jego młodszy syn,
|
| (25) rzekł: "Niech będzie przeklęty Kanaan! Niech będzie najniższym sługą swych braci!"
|
| (26) A potem dodał: "Niech będzie błogosławiony Jahwe, Bóg Sema! Niech Kanaan będzie sługą Sema!
|
| (27) Niech Bóg da i Jafetowi dużą przestrzeń i niech on zamieszka w namiotach Sema, a Kanaan niech będzie mu sługą".
|
| (28) Noe żył po potopie trzysta pięćdziesiąt lat.
|
| (29) I umarł Noe w wieku lat dziewięciuset pięćdziesięciu.
|
