| (1) Józef wszedłszy do faraona oznajmił mu: "Ojciec mój i moi bracia z trzodami, bydłem i całym ich dobytkiem przybyli z ziemi Kanaan i są już w kraju Goszen".
|
| (2) Po czym Józef przedstawił faraonowi pięciu swych braci, których zabrał z sobą.
|
| (3) Faraon zapytał jego braci: "Jakie jest wasze zajęcie?" Odpowiedzieli mu: "Pasterzami trzód jesteśmy zarówno my, słudzy twoi, jak i nasi przodkowie".
|
| (4) I dalej mówili do faraona: "Przybyliśmy, aby się zatrzymać jako przychodnie w tym kraju, gdyż brakuje paszy dla trzód twoich sług, tak ciężki jest głód w ziemi Kanaan. Niechaj więc teraz zamieszkają słudzy twoi w Goszen!"
|
| (5) Faraon rzekł do Józefa: "Ojciec twój i twoi bracia przybyli do ciebie.
|
| (6) Cały kraj egipski stoi przed tobą otworem. W najbardziej żyznej jego części osiedl twego ojca i twych braci niechaj więc zamieszkają w kraju Goszen. Jeśli zaś wiesz, że są wśród nich ludzie dzielni, uczyń ich zarządcami mojego żywego dobytku, niech czuwają nad moimi trzodami.
|
| (7) Potem Józef przyprowadził swego ojca, Jakuba, i przedstawił go faraonowi. A gdy Jakub złożył faraonowi życzenia pomyślności,
|
| (8) faraon zapytał go: "Ile lat życia sobie liczysz?"
|
| (9) Jakub odpowiedział faraonowi: "Liczba lat mego pielgrzymowania — sto i trzydzieści. Niezbyt długie i smutne były lata mego życia nie są one tak długie, jak lata pielgrzymowania mych przodków".
|
| (10) Po czym Jakub, życząc faraonowi pomyślności, odszedł.
|
| (11) Józef osiedlił ojca i braci, dając im posiadłość w najbardziej żyznej części Egiptu, w ziemi Ramses, jak mu polecił faraon.
|
| (12) I zaopatrywał ojca i braci, i całą rodzinę swego ojca w żywność, stosownie do liczby dzieci.
|
| (13) W całym kraju nie było żywności, toteż nastał bardzo ciężki głód. Ziemie Egiptu i Kanaanu były wyczerpane skutkiem głodu.
|
| (14) Józef zaś gromadził wówczas wszystkie pieniądze, jakie znajdowały się w Egipcie i Kanaanie, za zboże, które kupowano, i pieniądze te oddawał do pałacu faraona.
|
| (15) W końcu wyczerpały się pieniądze mieszkańcom Egiptu i Kanaanu, i wtedy wszyscy Egipcjanie przychodzili do Józefa, prosząc go: "Daj nam chleba. Czyż mamy umrzeć na twoich oczach? Nie mamy już bowiem pieniędzy".
|
| (16) A Józef mówił: "Jeśli nie macie pieniędzy, sprowadźcie wasz żywy dobytek, a dam wam za niego zboże".
|
| (17) Sprowadzili więc swój żywy dobytek do Józefa i on dawał im żywność w zamian za konie, za stada owiec i wołów oraz za osły. I tak w owym roku żywił ich w zamian za cały ich żywy dobytek.
|
| (18) A gdy ten rok upłynął, przyszli w następnym i oznajmili mu: "Nie mamy co ukrywać przed tobą, panie mój, że gdy już wyczerpały się nam pieniądze i gdy stada nasze są u ciebie, nie pozostało nam nic, co moglibyśmy dać tobie, panie, oprócz nas samych i naszej ziemi!
|
| (19) Dlaczego na twoich oczach mamy zginąć my i nasza ziemia? Kup więc nas i ziemię naszą za chleb będziemy niewolnikami faraona, a nasza ziemia [jego własnością]. Byleś nam dał ziarno do siewu, a przetrwamy, nie pomrzemy i ziemia nasza nie będzie leżała odłogiem".
|
| (20) Józef wykupił więc wszystkie grunty w Egipcie dla faraona każdy bowiem Egipcjanin sprzedał swe pole, gdyż głód był coraz większy. Tak więc ziemia stała się własnością faraona.
|
| (21) Ludność zaś od jednego do drugiego krańca Egiptu przeniósł do miast.
|
| (22) Nie wykupił tylko gruntów kapłanów, gdyż był przywilej faraona dla kapłanów i na jego podstawie mieli oni zapewnione utrzymanie. Dlatego nie sprzedali swych gruntów.
|
| (23) Potem Józef przemówił do ludności: "Oto dzisiaj nabyłem was i waszą ziemię dla faraona. Macie tu ziarno, obsiejcie ziemię.
|
| (24) A gdy nadejdą żniwa, oddacie piątą część plonów faraonowi, cztery zaś części zostawicie sobie na obsianie pola i na wyżywienie dla was, dla waszych domowników i dla waszej dziatwy!"
|
| (25) Odpowiedzieli: "Zachowałeś nas przy życiu! Obyśmy mogli zjednać sobie twoją życzliwość, panie nasz, i być niewolnikami faraona!" —
|
| (26) Rozporządzenie, które dał Józef w sprawie roli w Egipcie, obowiązuje po dzień dzisiejszy: piątą część plonów [należy oddawać] faraonowi. Jedynie grunty kapłanów nie stały się własnością faraona.
|
| (27) Izrael zamieszkał w Egipcie, w kraju Goszen. Wzięli go sobie na własność, a że byli płodni, bardzo się rozmnożyli.
|
| (28) Jakub, przeżywszy w Egipcie siedemnaście lat, doczekał się sto czterdziestego siódmego roku życia.
|
| (29) A gdy zbliżała się śmierć Izraela, kazał wezwać swego syna Józefa i rzekł do niego: "Jeśli jesteś mi życzliwy, połóż mi twą rękę pod biodro na dowód twojej wiernej miłości, że nie pogrzebiesz mnie w Egipcie,
|
| (30) ale gdy zasnę z mymi przodkami, wywieziesz mnie z Egiptu i pogrzebiesz w ich grobie. Odrzekł: "Uczynię, jak powiedziałeś".
|
| (31) Wtedy [Izrael] powiedział: "Przysięgnij mi!" A gdy przysiągł, Izrael opadł na wezgłowie swego łoża.
|
