| (1) Tymczasem [Józef] dał takie polecenie przełożonemu swego domu: "Napełnij torby tych ludzi żywnością, ile tylko zdołają unieść, i powkładaj pieniądze na wierzch do torby każdego.
|
| (2) Mój zaś puchar srebrny włożysz na wierzch torby najmłodszego oprócz pieniędzy za zboże". [Przełożony] uczynił tak, jak mu Józef rozkazał.
|
| (3) O świcie wyprawiono ich wraz z ich osłami w drogę.
|
| (4) Zaledwie jednak wyszli z miasta i jeszcze nie uszli daleko, Józef rzekł do przełożonego domu: "Podąż co prędzej za nimi. A gdy ich dogonisz, powiedz im: Czemu odpłaciliście złem za dobro?
|
| (5) Wszak to wy skradliście srebrny puchar, ten, z którego pija pan mój i z którego potrafi wróżyć. Źle postąpiliście, dopuszczając się takiego czynu!"
|
| (6) Gdy [ten] dogonił ich i powiedział im to,
|
| (7) rzekli: "Jak możesz, panie mój, mówić takie rzeczy? Dalekie jest od sług twoich takie postępowanie!
|
| (8) Przecież pieniądze, które znaleźliśmy na wierzchu naszych torb, przynieśliśmy ci z Kanaanu. Jakże więc mielibyśmy dopuszczać się kradzieży złota lub srebra w domu twego pana?
|
| (9) U którego z twoich sług znajdzie się [ów puchar], ten niechaj umrze my zaś, mój panie, staniemy się twoimi niewolnikami!"
|
| (10) A on rzekł: "Istotnie, powinno tak być, jak mówicie. Jednakże ten, u którego [puchar] się znajdzie, zostanie niewolnikiem, wy zaś będziecie wolni od winy".
|
| (11) Wtedy pospiesznie każdy z nich zdjął swoją torbę, postawił na ziemię i otworzył ją.
|
| (12) On zaś zaczął przeszukiwać [torby], począwszy od najstarszego, a kończąc na najmłodszym i w torbie Beniamina znalazł ów puchar.
|
| (13) Wtedy oni rozdarli z żalu swe szaty i objuczywszy każdy swego osła wrócili do miasta.
|
| (14) Gdy Juda oraz jego bracia przyszli do domu Józefa, zastali go tam jeszcze i padli przed nim twarzą ku ziemi.
|
| (15) A Józef rzekł do nich: "Jak mogliście się dopuścić takiego czynu? Czy nie wiedzieliście, że taki człowiek jak ja potrafi wróżyć?"
|
| (16) Juda odpowiedział: "Cóż mamy rzec tobie, panie mój? Cóż możemy powiedzieć na nasze usprawiedliwienie? Bóg znalazł winę w twoich sługach! Oddajemy się w niewolę tobie, panie mój zarówno my jak i ten, u którego został znaleziony puchar".
|
| (17) Ale Józef rzekł: "Jestem daleki od tego, abym miał tak postąpić. Tylko ten, u którego znaleziono puchar, będzie moim niewolnikiem, wy zaś możecie spokojnie odejść do waszego ojca".
|
| (18) Wtedy Juda, zbliżywszy się do niego, rzekł: "Pozwól, panie mój, aby twój sługa powiedział słowo wobec ciebie. I nie gniewaj się na twego sługę, wszakżeś ty jak faraon!
|
| (19) Pytał mój pan swoje sługi: Czy macie ojca lub brata.
|
| (20) Odpowiedzieliśmy panu mojemu: Mamy starego ojca i jednego jeszcze, najmłodszego brata, zrodzonego przez niego już w starości. Brat tego najmłodszego nie żyje został on więc jeden z tej samej matki i dlatego ojciec go pokochał.
|
| (21) Rozkazałeś sługom twoim: Sprowadźcie go do mnie, abym mógł go zobaczyć.
|
| (22) Powiedzieliśmy panu mojemu: Nie może chłopiec opuścić ojca, bo gdyby go opuścił, ojciec by umarł.
|
| (23) Wtedy rzekłeś do swych sług: Jeśli nie przyjdzie z wami wasz najmłodszy brat, nie pokazujcie mi się na oczy.
|
| (24) Gdy więc przyszliśmy do twego sługi, ojca naszego, powtórzyliśmy mu twe słowa, panie.
|
| (25) Potem zaś powiedział nam ojciec: Idźcie znów, aby zakupić dla nas żywności.
|
| (26) Odpowiedzieliśmy: Nie możemy iść. Pójdziemy tylko wtedy, gdy z nami pójdzie nasz najmłodszy brat. Bo nie możemy pokazać się owemu mężowi, jeśli nie będzie z nami naszego najmłodszego brata.
|
| (27) Wtedy powiedział nam twój sługa, ojciec nasz: Wiecie, że jedna z mych żon urodziła mi dwóch synów.
|
| (28) Jeden — wyszedł ode mnie i wtedy pomyślałem sobie, że został rozszarpany, gdyż więcej go już nie widziałem.
|
| (29) Jeżeli i tego drugiego zabierzecie ode mnie i spotka go jakieś nieszczęście, moja siwizna zstąpi do Szeolu wśród niedoli.
|
| (30) Gdybym więc teraz przyszedł do sługi twego, a mojego ojca, i nie byłoby z nami chłopca tak przez niego umiłowanego,
|
| (31) to gdy zobaczy, że go nie ma, umrze. My zaś, słudzy twoi, będziemy przyczyną, że siwizna naszego ojca zstąpi do Szeolu ze zgryzoty.
|
| (32) Ja, sługa twój, wziąłem na siebie odpowiedzialność za tego chłopca względem ojca mego, mówiąc mu: Jeśli go nie przyprowadzę do ciebie, może mi nigdy mój ojciec nie darować mojej winy.
|
| (33) Teraz więc niechaj ja, sługa twój, zostanę zamiast chłopca niewolnikiem pana mego, on zaś niechaj pójdzie ze swymi braćmi.
|
| (34) Bo jakże mógłbym iść do mego ojca, jeśliby nie było go ze mną? Nie chciałbym patrzeć na nieszczęście mego ojca, które by go dotknęło!"
|
