(1) W owym czasie Juda opuścił swych braci i wędrując ku dolinie zaszedł do pewnego mieszkańca miasta Adullam, imieniem Chira.
|
(2) Ujrzawszy tam córkę pewnego Kananejczyka, noszącego imię Szua, wziął ją za żonę i zbliżył się do niej.
|
(3) Ona zaś poczęła i urodziła syna, któremu dano imię Er.
|
(4) Potem jeszcze raz poczęła, urodziła syna i nazwała go Onan.
|
(5) A gdy znów urodziła syna, dała mu imię Szela. Ten zaś jej poród nastąpił w Kezib.
|
(6) Juda wziął dla swego pierworodnego syna, Era, żonę imieniem Tamar.
|
(7) Ponieważ Er, pierworodny syn Judy, był w oczach Jahwe zły, Jahwe zesłał na niego śmierć.
|
(8) Wtedy Juda rzekł do Onana: "Idź do żony twego brata i dopełnij z nią obowiązku szwagra, a tak sprawisz, że twój brat będzie miał potomstwo".
|
(9) Onan wiedząc, że potomstwo nie będzie jego, ilekroć zbliżał się do żony swego brata, unikał zapłodnienia, aby nie dać potomstwa swemu bratu.
|
(10) Złe było w oczach Jahwe to, co on czynił, i dlatego także zesłał na niego śmierć.
|
(11) Wtedy Juda rzekł do swej synowej Tamar: "Zamieszkaj jako wdowa w domu twego ojca aż do czasu, gdy dorośnie mój syn Szela". Myślał jednak: "Niech nie umrze on również jak jego bracia". Tamar odeszła i zamieszkała w domu swego ojca.
|
(12) Po wielu latach umarła żona Judy, córka Szuy. Juda, zapomniawszy nieco o swej stracie, udał się wraz ze swym przyjacielem Adullamitą imieniem Chira do Timny, gdzie strzyżono jego owce.
|
(13) A gdy powiedziano Tamar: "Teść twój idzie do Timny, aby strzyc swe owce
|
(14) zdjęła z siebie szaty wdowie i otuliwszy się szczelnie zasłoną usiadła przy bramie miasta Enaim, które leżało przy drodze do Timny. Wiedziała bowiem, że choć Szela już dorósł, nie ona będzie mu dana za żonę.
|
(15) Kiedy Juda ją ujrzał, pomyślał, że jest ona nierządnicą, gdyż miała twarz zasłoniętą.
|
(16) Skręciwszy ku niej przy drodze, rzekł: "Pozwól mi zbliżyć się do ciebie" — nie wiedział bowiem, że to jego synowa. A ona zapytała: "Co mi dasz za to, że się zbliżysz do mnie?"
|
(17) Powiedział: "Przyślę ci koźlątko ze stada". Na to ona: "Ale dasz jakiś zastaw, dopóki nie przyślesz".
|
(18) Zapytał: "Jakiż zastaw mam ci dać?" Rzekła: "Twój sygnet z pieczęcią, sznur i laskę, którą masz w ręku". Dał jej więc, aby się zbliżyć do niej ona zaś stała się przez niego brzemienną.
|
(19) A potem wstała i odszedłszy zdjęła z siebie zasłonę i przywdziała swe szaty wdowie.
|
(20) Gdy Juda posłał koźlątko przez swego przyjaciela Adullamitę, aby odebrać zastaw od owej kobiety, ten jej nie znalazł.
|
(21) Pytał zatem tamtejszych mieszkańców: "Gdzie w Enaim jest ta nierządnica sakralna, która siedziała przy drodze?" Odpowiedzieli: "Nie było tu nierządnicy sakralnej".
|
(22) Wróciwszy do Judy, rzekł: "Nie znalazłem jej. Także tamtejsi mieszkańcy powiedzieli: Nie było tu nierządnicy sakralnej".
|
(23) Wtedy Juda rzekł: "Niech sobie zatrzyma. Obyśmy się tylko nie narazili na kpiny. Przecież postałem jej koźlątko, ty zaś nie mogłeś jej znaleźć".
|
(24) Po około trzech miesiącach doniesiono ludzie: "Twoja synowa Tamar stała się nierządnicą i nawet stała się brzemienną z powodu czynów nierządnych". Juda rzekł: "Wyprowadźcie ją i spalcie!"
|
(25) A gdy ją wyprowadzano, posłała do swego teścia i kazała powiedzieć: "Jestem brzemienną przez tego mężczyznę, do którego te przedmioty należą". I dodała: "Niechaj rozpozna, czyje są: ten sygnet z pieczęcią, sznur i laska!"
|
(26) Kiedy zaś Juda poznał je, rzekł: "Ona jest sprawiedliwsza ode mnie, bo przecież nie chciałem jej dać Szeli, memu synowi!" — I Juda już więcej z nią nie żył.
|
(27) A gdy nadszedł czas jej porodu, okazało się, że będzie miała bliźnięta.
|
(28) Kiedy zaczęła rodzić, [jedno z dzieci] wyciągnęło rączkę położna, zawiązawszy na tej rączce czerwoną tasiemkę, rzekła: "Ten urodzi się pierwszy".
|
(29) Ale cofnęło ono rączkę i wyszedł z łona jego brat. Wtedy [położna] powiedziała: "Dlaczego przedarłeś się przez to przejście?" Dano mu więc imię Peres.
|
(30) Gdy po nim urodził się jego brat, na którego rączce była czerwona tasiemka, nazwano go Zerach.
|