| (1) Rzekł Bóg do Jakuba: "Idź do Betel i tam zamieszkaj. Wznieś też tam ołtarz Bogu, który ci się ukazał, gdy uciekałeś przed twym bratem Ezawem".
|
| (2) Rzekł więc Jakub do swych domowników i do wszystkich, którzy z nim byli: "Usuńcie spośród was [wizerunki] obcych bogów, jakie macie oczyśćcie się i zmieńcie szaty.
|
| (3) Pójdziemy bowiem do Betel i tam zbuduję ołtarz Bogu, który wysłuchał mnie w czasie mej niedoli i wspomagał mnie, gdziekolwiek byłem".
|
| (4) Oddali więc Jakubowi wszystkie [wizerunki] obcych bogów, jakie posiadali, oraz kolczyki, które nosili w uszach, i Jakub zakopał je pod terebintems w pobliżu Sychem.
|
| (5) A gdy wyruszyli w drogę, padł wielki strach na okoliczne miasta, tak że nikt nie ścigał synów Jakuba.
|
| (6) Jakub, przybywszy wraz z wszystkimi swymi ludźmi do Luz w Kanaanie, czyli do Betel,
|
| (7) zbudował tam ołtarz i nazwał to miejsce El-Betel. — Tu bowiem ukazał mu się Bóg, kiedy uciekał przed swym bratem. —
|
| (8) Wtedy to zmarła Debora, piastunka Rebeki, i pochowano ją w pobliżu Betel pod dębem, który dlatego otrzymał nazwę: Dąb Płaczu.
|
| (9) Bóg ukazał się jeszcze Jakubowi po jego powrocie z Paddan-Aram i błogosławiąc mu
|
| (10) powiedział do niego: "Imię twe jest Jakub, ale odtąd nie będą cię zwać Jakubem, lecz będziesz miał imię Izrael". I tak otrzymał imię Izrael.
|
| (11) Po czym Bóg rzekł do niego: "Ja jestem Bóg wszechmocny. Bądź płodny i rozmnażaj się. Niechaj powstanie, z ciebie naród i wiele narodów, i niechaj królowie zrodzą się z ciebie.
|
| (12) Kraj, który dałem Abrahamowi i Izaakowi, daję tobie i twemu przyszłemu potomstwu dam ten kraj".
|
| (13) Potem Bóg oddalił się od niego z tego miejsca, na którym do niego przemawiał.
|
| (14) A Jakub ustawił stelęs na tym miejscu, gdzie Bóg do niego mówił, stelę kamienną. I składając ofiarę płynną wylał na nią oliwę. —
|
| (15) Jakub dał więc temu miejscu, na którym przemawiał do niego Bóg, nazwę Betel.
|
| (16) A gdy wyruszyli z Betel i mieli jeszcze kawał drogi do Efrata, Rachela zaczęła rodzić poród jednak był ciężki.
|
| (17) I kiedy urodziła w wielkich bólach, rzekła do niej położna: "Już nie lękaj się, bo oto masz syna!"
|
| (18) Ona jednak, gdy życie z niej uchodziło, bo konała, nazwała swego syna Benoni lecz ojciec dał mu imię Beniamin.
|
| (19) A Rachela umarła i została pochowana na drodze do Efrata, czyli Betlejem.
|
| (20) Jakub ustawił stelę na jej grobie. — Kamień ten stoi na grobie Racheli po dziś dzień.
|
| (21) Izrael wyruszył w drogę i rozbił namioty poza Migdal-Eder.
|
| (22) A gdy przebywał w tej okolicy, Ruben zbliżył się do Bilhy, drugorzędnej żony ojca swego, i obcował z nią Izrael dowiedział się o tym. Synów Jakuba było dwunastu:
|
| (23) Synowie Lei: pierworodny syn Jakuba Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar i Zabulon.
|
| (24) Synowie Racheli: Józef i Beniamin.
|
| (25) Synowie Bilhy, niewolnicy Racheli: Dan i Neftali
|
| (26) oraz synowie Zilpy, niewolnicy Lei: Gad i Aser. Są to synowie Jakuba, którzy mu się urodzili w Paddan-Aram.
|
| (27) A potem Jakub przybył do ojca swego, Izaaka, do Mamre, do Kiriat-Arba, czyli do Hebronu, gdzie niegdyś mieszkał Abraham, a potem i Izaak.
|
| (28) Izaak miał wtedy sto osiemdziesiąt lat.
|
| (29) Izaak, doszedłszy do kresu swego życia, zmarł w późnej starości. I pochowali go jego synowie Ezaw i Jakub.
|
