| (1) Abraham poślubił jeszcze drugą kobietę, imieniem Ketura.
|
| (2) Ona to urodziła mu Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha.
|
| (3) Jokszan był ojcem Saby i Dedana synami zaś Dedana byli: Aszszurim, Letuszim i Leummim.
|
| (4) Synowie Midiana: Efa, Efer, Henoch, Abida i Eldaa. — Wszyscy ci byli potomkami Ketury.
|
| (5) Abraham całą swą majętność oddał Izaakowi,
|
| (6) synów zaś, których miał z żon drugorzędnych, obdarował i kazał im jeszcze za swego życia odejść od Izaaka ku wschodowi, do kraju leżącego na wschód.
|
| (7) A gdy Abraham dożył lat stu siedemdziesięciu pięciu,
|
| (8) zbliżył się kres jego życia i zmarł w późnej, lecz szczęśliwej starości, syt życia, i połączył się ze swoimi przodkami.
|
| (9) Izaak i Izmael, synowie Abrahama, pochowali go w pieczarze Makpela na polu Efrona, syna Sochara Chetyty, w pobliżu Mamre.
|
| (10) Na tym polu, które nabył Abraham od Chetytów, został on pochowany obok swej żony, Sary.
|
| (11) Po śmierci Abrahama Bóg błogosławił jego synowi Izaakowi. Izaak zamieszkał w pobliżu studni Lachaj-Roj.
|
| (12) Oto potomkowie Izmaela, syna Abrahama, którego Abrahamowi urodziła Egipcjanka Hagar, niewolnica Sary.
|
| (13) Oto imiona synów Izmaela, imiona pochodzących od nich potomków: Nebajot, pierworodny syn Izmaela, Kedar, Adbeel, Mibsam,
|
| (14) Miszma, Duma, Massa,
|
| (15) Chadad, Tema, Jetur, Nafisz i Kedma.
|
| (16) Oto synowie Izmaela i takie są zarazem nazwy miejscowości, w których oni przebywali lub się osiedlili — dwunastu naczelników ich szczepów.
|
| (17) A Izmael, mając sto trzydzieści siedem lat, doszedł do kresu swego życia umarł i połączył się ze swoimi przodkami.
|
| (18) [Jego zaś potomkowie] mieszkali od Chawila aż do Szur, leżącego naprzeciw Egiptu, na drodze do Aszszuru. Osiedlili się tam, mimo sprzeciwu ze strony spokrewnionych z nimi szczepów.
|
| (19) Oto dzieje potomków Izaaka, syna Abrahama. Abraham był ojcem Izaaka.
|
| (20) Izaak miał czterdzieści lat, gdy wziął sobie za żonę Rebekę, córkę Betuela, Aramejczyka z Paddan-Aram, siostrę Labana Aramejczyka.
|
| (21) Izaak modlił się do Jahwe za swą żonę, gdyż była ona niepłodna. Jahwe wysłuchał go, i Rebeka, żona Izaaka, stała się brzemienna.
|
| (22) A gdy walczyły z sobą dzieci w jej łonie, pomyślała: "Jeśli tak bywa, to czemu mnie się to przytrafia?" Poszła więc zapytać o to Jahwe,
|
| (23) a Jahwe jej powiedział: "Dwa narody są w twym łonie, dwa odrębne ludy wyjdą z twych wnętrzności jeden będzie silniejszy od drugiego, starszy będzie sługą młodszego".
|
| (24) Kiedy nadszedł czas porodu, okazało się, że w łonie jej były bliźnięta.
|
| (25) I wyszedł pierwszy syn czerwony, cały pokryty owłosieniem, jakby płaszczem nazwano go więc Ezaw.
|
| (26) Zaraz potem ukazał się brat jego, trzymający Ezawa za piętę dano mu przeto imię Jakub. — Izaak miał lat sześćdziesiąt, gdy mu się oni urodzili.
|
| (27) A gdy chłopcy urośli, Ezaw stał się zręcznym myśliwym, żyjącym w polu. Jakub zaś był człowiekiem spokojnym, mieszkającym w namiocie.
|
| (28) Izaak miłował Ezawa, bo ten przyrządzał mu ulubione potrawy z upolowanej zwierzyny Rebeka natomiast kochała Jakuba.
|
| (29) Gdy pewnego razu Jakub gotował jakąś potrawę, nadszedł z pola Ezaw bardzo znużony
|
| (30) i rzekł do Jakuba: "Daj mi choć trochę tej czerwonej potrawy, jestem bowiem znużony". — Dlatego nazwano go Edom.
|
| (31) Jakub odpowiedział: "Odstąp mi najprzód twój przywilej pierworodztwa!"
|
| (32) Rzekł Ezaw: "Skoro niemal umieram [z głodu], cóż mi po pierworodztwie?"
|
| (33) Na to Jakub: "Zaraz mi przysięgnij". Ezaw mu przysiągł i tak odstąpił swe pierworodztwo Jakubowi.
|
| (34) Wtedy Jakub podał Ezawowi chleb i gotowaną soczewicę. Ezaw najadł się i napił, a potem wstał i oddalił się. Tak to Ezaw zlekceważył przywilej pierworodztwa.
|
