| (1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. Pieśń.
|
| (2) Ciebie należy wielbić, Boże, na Syjonie. Tobie śluby dopełnić,
|
| (3) co próśb wysłuchujesz. Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik
|
| (4) wyznając nieprawości. Przygniatają nas nasze przewiny: Ty je odpuszczasz.
|
| (5) Szczęśliwy, kogo wybierasz i przygarniasz: mieszka on w Twoich pałacach. Niech nas nasycą dobra Twego domu, świętość Twojego przybytku.
|
| (6) Twoja sprawiedliwość odpowiada nam cudami, Boże, nasz Zbawco, nadziejo wszystkich krańców ziemi i mórz dalekich,
|
| (7) który swą mocą utwierdzasz góry, jesteś opasany potęgą,
|
| (8) który uśmierzasz burzliwy szum morza, huk jego fal, zgiełk narodów:
|
| (9) lękają się mieszkańcy krańców ziemi. Z powodu Twoich cudów podwoje Zachodu i Wschodu są pełne radości.
|
| (10) Nawiedziłeś ziemię i nawodniłeś, ubogaciłeś ją obficie. Strumień Boży wodą jest wezbrany, zboże im przygotowałeś, bo tak przygotowałeś ziemię:
|
| (11) bruzdy jej nawodniłeś, wyrównałeś jej skiby, deszczami ją spulchniłeś i pobłogosławiłeś jej płodom.
|
| (12) Rok uwieńczyłeś swymi dobrami i Twoje ślady opływają tłustością.
|
| (13) Stepowe pastwiska są pełne rosy, a wzgórza przepasują się weselem.
|
| (14) Łąki się stroją trzodami, doliny okrywają się zbożem, wznoszą okrzyki radości, a nawet śpiewają.
|
