| (1) Kierownikowi chóru. Na melodię: "Lilia Prawa". Miktam. Dawidowy. Celem pouczenia.
|
| (2) Gdy walczył z Aram-Naharaim i z Aram Sobą i gdy powracający Joab zwyciężył Edomitów w Dolinie Soli — dwanaście tysięcy* [ludzi].
|
| (3) Odrzuciłeś nas, o Boże, starłeś nas, rozgniewałeś się, lecz powróć do nas.
|
| (4) Wstrząsnąłeś i rozdarłeś ziemię: ulecz jej rozdarcia, albowiem się chwieje.
|
| (5) Kazałeś ludowi swemu zaznać twardego losu, napoiłeś nas winem oszałamiającym.
|
| (6) Postawiłeś znak dla tych, co boją się Ciebie, by uciekali przed łukiem. Sela
|
| (7) Aby ocaleli, których Ty miłujesz, wspomóż Twą prawicą i wysłuchaj nas.
|
| (8) Bóg przemówił w swojej świątyni: "Będę się radował i podzielę Sychem, a dolinę Sukkot wymierzę.
|
| (9) Do Mnie należy Gilead, do Mnie Manasses, Efraim jest szyszakiem mej głowy, Juda moim berłem,
|
| (10) Moab jest dla Mnie misą do mycia, na Edom but mój rzucę, nad Filisteą będę triumfował".
|
| (11) Któż mię wprowadzi do miasta warownego? Któż aż do Edomu mię doprowadzi?
|
| (12) Czyż nie Ty, o Boże, nas odrzuciłeś i [już] nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami?
|
| (13) Daj nam pomoc przeciw nieprzyjacielowi, bo ludzkie ocalenie jest zawodne.
|
| (14) W Bogu dokonamy czynów pełnych mocy: i On podepcze naszych nieprzyjaciół.
|
