| (1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawida,
|
| (2) gdy przybył do niego prorok Natan po jego grzechu z Batszebą*
|
| (3) Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość.
|
| (4) Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.
|
| (5) Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną.
|
| (6) Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie.
|
| (7) Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.
|
| (8) Oto masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.
|
| (9) Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.
|
| (10) Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył.
|
| (11) Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia.
|
| (12) Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego.
|
| (13) Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
|
| (14) Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym.
|
| (15) Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.
|
| (16) Od krwi uwolnij mnie, Boże, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość.
|
| (17) Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
|
| (18) Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.
|
| (19) Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.
|
| (20) Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem.
|
| (21) Wtedy będą Ci się podobać prawe ofiary, dary i całopalenia, wtedy będą składać cielce na Twoim ołtarzu.
|
