| (1) Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Pieśń pouczająca.
|
| (2) Boże, słyszeliśmy na własne uszy: ojcowie nasi nam opowiedzieli o czynie, którego za ich dni dokonałeś, za dni starożytnych.
|
| (3) Ty własną ręką wygnałeś pogan, a ich zasadziłeś, starłeś narody, a im dałeś przestrzeń.
|
| (4) Bo nie zdobyli kraju swoim mieczem ani ich nie ocaliło własne ramię, lecz prawica i ramię Twoje, i światło Twego oblicza, boś ich umiłował.
|
| (5) Ty, o mój Boże, jesteś moim królem, który Jakubowi zapewniałeś ocalenie.
|
| (6) Dzięki Tobie nacieramy na naszych wrogów i naszych napastników depczemy w imię Twoje.
|
| (7) Bo nie zaufałem mojemu łukowi ani mój miecz mnie nie ocalił.
|
| (8) Lecz Ty nas wybawiłeś od wrogów i zawstydziłeś Tych, co nas nienawidzą.
|
| (9) W każdym czasie chlubimy się Bogiem i sławimy bez przerwy Twe imię. Sela
|
| (10) A jednak odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wyruszasz już z naszymi wojskami.
|
| (11) Sprawiłeś, że ustępujemy przed wrogiem, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.
|
| (12) Na rzeź nas wydałeś jak owce i rozproszyłeś nas między pogan.
|
| (13) Swój lud sprzedałeś za bezcen i niewiele zyskałeś na tej sprzedaży.
|
| (14) Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadom, na śmiech i urąganie naszego otoczenia.
|
| (15) Uczyniłeś nas przedmiotem przysłowia wśród pogan, ludy potrząsają głową nad nami.
|
| (16) Wciąż przede mną jest moja zniewaga i wstyd mi twarz okrywa,
|
| (17) na głos miotającego obelgi i szyderstwa, wobec wroga i mściciela.
|
| (18) Wszystko to na nas przyszło, a jednak myśmy nie zapomnieli o Tobie i nie złamaliśmy Twego przymierza,
|
| (19) ani serce nasze się nie odwróciło i kroki nasze nie zboczyły z Twej ścieżki,
|
| (20) kiedy nas starłeś w miejscu szakali i okryłeś nas mrokiem.
|
| (21) Gdybyśmy zapomnieli imię Boga naszego i wyciągali ręce do obcego boga,
|
| (22) czyżby Bóg tego nie dostrzegł, On, który zna tajniki serca?
|
| (23) Lecz to przez wzgląd na Ciebie ciągle nas mordują, mają nas za owce na rzeź przeznaczone.
|
| (24) Ocknij się! Dlaczego śpisz, Panie? Przebudź się! Nie odrzucaj na zawsze!
|
| (25) Dlaczego ukrywasz Twoje oblicze? Zapominasz o nędzy i ucisku naszym?
|
| (26) Bo w proch runęło nasze życie, przylgnęliśmy ciałem do ziemi.
|
| (27) Powstań, przyjdź nam na pomoc i wyzwól nas przez swą łaskawość.
|
