| (1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
|
| (2) Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza.
|
| (3) Dzień dla dnia głosi opowieść, a noc nocy przekazuje wiadomość.
|
| (4) Nie jest to słowo, nie są to mowy, których by dźwięku nie usłyszano
|
| (5) ich głos się rozchodzi na całą ziemię i aż po krańce świata ich mowy. Tam słońcu namiot wystawił,
|
| (6) i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega.
|
| (7) Ono wschodzi na krańcu nieba, a jego obieg aż po krańce niebios, i nic się nie schroni przed jego żarem.
|
| (8) Prawo Jahwe doskonałe — krzepi ducha świadectwo Jahwe niezawodne — poucza prostaczka |
| (9) nakazy Jahwe słuszne — radują serce przykazanie Jahwe jaśnieje i oświeca oczy |
| (10) bojaźń Jahwe szczera, trwająca na wieki sądy Jahwe prawdziwe, wszystkie razem są słuszne.
|
| (11) Cenniejsze niż złoto, niż złoto najczystsze, a słodsze od miodu płynącego z plastra.
|
| (12) Chociaż Twój sługa na nie uważa, w ich przestrzeganiu zysk jest wielki,
|
| (13) kto jednak dostrzega swoje błędy? Oczyść mnie od tych, które są skryte przede mną!
|
| (14) Także od pychy broń swojego sługę. Niech nie panuje nade mną. Wtedy będę bez skazy i wolny od wielkiego występku.
|
| (15) Niech znajdą uznanie słowa ust moich i myśli mego serca przed Tobą, Jahwe, moja Skało i mój Zbawicielu.
|
