| (1) Wysławiajcie Jahwe, bo dobry, bo na wieki Jego łaskawość.
|
| (2) Niechaj to mówią odkupieni przez Jahwe, ci, których wybawił z rąk przeciwnika
|
| (3) i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.
|
| (4) Błądzili na pustyni, na odludziu: do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
|
| (5) Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie.
|
| (6) W swoim ucisku wołali do Jahwe, a On ich uwolnił od trwogi.
|
| (7) I powiódł ich prostą drogą, tak, że doszli do miasta zamieszkałego.
|
| (8) Niech dzięki czynią Jahwe za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich,
|
| (9) bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami.
|
| (10) Siedzieli w ciemnościach i mroku, uwięzieni nędzą i żelazem.
|
| (11) Gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego,
|
| (12) Trudami przygiął ich serca: chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.
|
| (13) I w swoim ucisku wołali do Jahwe, a On ich uwolnił od trwogi.
|
| (14) I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył.
|
| (15) Niech dzięki czynią Jahwe za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich,
|
| (16) gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze.
|
| (17) Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki
|
| (18) obrzydło im całe jedzenie i byli bliscy bram śmierci.
|
| (19) W swoim ucisku wołali do Jahwe, a On ich uwolnił od trwogi.
|
| (20) Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i wyrwać od zagłady ich życie.
|
| (21) Niech dzięki czynią Jahwe za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich.
|
| (22) I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła.
|
| (23) Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach,
|
| (24) ci widzieli dzieła Jahwe i Jego cuda wśród głębiny.
|
| (25) Powiedział i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale.
|
| (26) Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi ich dusza truchlała w nieszczęściu.
|
| (27) Zataczali się i chwiali jak pijany, cała ich mądrość zawiodła.
|
| (28) I w swoim ucisku wołali do Jahwe, a On ich uwolnił od trwogi.
|
| (29) Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.
|
| (30) Radowali się z tego, że nastała cisza, i przywiódł ich do upragnionej przystani.
|
| (31) Niech dzięki czynią Jahwe za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich.
|
| (32) I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starców niechaj Go chwalą.
|
| (33) Rzeki zamienia w pustynię, oazy na ziemię spragnioną,
|
| (34) ziemię żyzną na słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
|
| (35) Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę.
|
| (36) I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.
|
| (37) Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców.
|
| (38) Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało.
|
| (39) Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.
|
| (40) Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża,
|
| (41) podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody.
|
| (42) Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.
|
| (43) Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Jahwe.
|
