| (1) Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn,
|
| (2) nabiła zwierząt, namieszała wina i stół zastawiła.
|
| (3) Służące wysłała, by wołały z wyżynnych miejsc miasta:
|
| (4) "Prostaczek niech do mnie tu przyjdzie". Do tego, komu brak mądrości, mówiła:
|
| (5) "Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam.
|
| (6) Odrzućcie głupotę i żyjcie, chodźcie drogą rozwagi".
|
| (7) Kto uczy naśmiewcę, ściąga na siebie szyderstwo, strofując nieprawego, sam sobie szkodzi.
|
| (8) Nie strofuj naśmiewcy, by cię nie znienawidził, strofuj mądrego, a będzie cię kochał.
|
| (9) Ucz mądrego, a stanie się mędrszy, oświeć mądrego, a zwiększy swą wiedzę.
|
| (10) Treścią mądrości jest bojaźń Jahwe, rozsądkiem — poznanie Świętego.
|
| (11) Dzięki mnie twe dni się pomnożą, lata życia będą ci dodane.
|
| (12) Pomagasz sobie, gdy jesteś rozumny, a gdyś szydercą, sam na tym ucierpisz.
|
| (13) Niewiasta Głupota ciągle się rzuca, Pustota niczego nie pojmie.
|
| (14) Przy bramie swego domu usiadła, na tronie, na wyżynach w mieście,
|
| (15) by wołać na przechodzących drogą, na tych, co prosto idą swymi ścieżkami.
|
| (16) "Niech zboczy tu niedoświadczony" — odzywa się do tego, komu brak mądrości:
|
| (17) "Przyjemna jest woda kradziona, chleb [wzięty] skrycie jest smaczny".
|
| (18) Nie myśli się o tym, że tam bawią zmarli, jej zaproszeni — w głębinach Szeolu.
|
