| (1) Czyż Mądrość nie nawołuje? nie wysila głosu Roztropność?
|
| (2) Na najwyższym szczycie, przy drodze, na rozstaju zasiada,
|
| (3) przy bramach, u wejścia do miasta, w przejściach głos swój podnosi:
|
| (4) "Odzywam się do was, mężowie, wzywam was, synowie ludzcy,
|
| (5) prostacy — mądrości się uczcie, nierozumni — nabierzcie rozsądku.
|
| (6) Słuchajcie, mówię rzeczy wzniosłe, z warg moich wychodzi prawość,
|
| (7) podniebienie me prawdę podaje, wstrętna mym wargom nieprawość.
|
| (8) Moje wszystkie mowy są słuszne obcy mi fałsz i krętactwo,
|
| (9) dla rozumnych one wszystkie są jasne, prawe dla tych — co mądrość posiedli.
|
| (10) Nabądźcie moją naukę — nie srebro, raczej wiedzę — niż złoto najczystsze
|
| (11) bo mądrość cenniejsza od pereł i żaden klejnot nie jest jej równy".
|
| (12) Jam Mądrość — Roztropność mi bliska, posiadam wiedzę głęboką.
|
| (13) Bojaźnią Jahwe — zła nienawidzić. Nie znoszę dumy, złych dróg, wyniosłości ust przewrotnych.
|
| (14) Moja jest rada i stałość, moja — rozwaga, potęga.
|
| (15) Dzięki mnie królowie panują, słusznie wyrokują urzędnicy.
|
| (16) Dzięki mnie rządzą władcy i wielmoże — rządcy prawowierni
|
| (17) tych kocham, którzy mnie kochają, znajdzie mnie ten, kto mnie szuka.
|
| (18) Bogactwo jest ze mną i sława, wspaniałe dobra i prawość
|
| (19) mój owoc cenniejszy nad złoto, a plony nad srebro najczystsze.
|
| (20) Drogą prawości ja kroczę, ścieżkami sprawiedliwości,
|
| (21) by przyjaciół obsypać bogactwem i napełnić ich skarbce.
|
| (22) Jahwe mnie stworzył, swe arcydzieło, przed swymi czynami, od dawna,
|
| (23) od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała.
|
| (24) Jestem zrodzona, gdy jeszcze bezmiar wód nie istniał ani źródła, co wodą tryskają,
|
| (25) i zanim góry stanęły. Poczęta jestem przed pagórkami,
|
| (26) nim ziemię i pola uczynił — początek pyłu na ziemi.
|
| (27) Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód,
|
| (28) gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej otchłani umacniał,
|
| (29) gdy morzu stawiał granice, by wody z brzegów nie wyszły, gdy kreślił fundamenty pod ziemię.
|
| (30) Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim,
|
| (31) igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.
|
| (32) Więc teraz, synowie, słuchajcie mnie, szczęśliwi, co dróg moich strzegą.
|
| (33) Przyjmijcie naukę i stańcie się mądrzy, pouczeń mych nie odrzucajcie.
|
| (34) Błogosławiony ten, kto mnie słucha, kto co dzień u drzwi moich czeka, by czuwać u progu mej bramy,
|
| (35) bo kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Jahwe
|
| (36) kto mnie nie znajdzie, duszę swą rani, śmierć kocha każdy, kto mnie się wyrzeka.
|
