(1) Słowa Lemuela, króla Massa, których nauczyła go matka.
(2) Cóż, synu? Cóż, synu mojego łona? Cóż, synu mych ślubów?
(3) Nie oddawaj kobietom swojej mocy ni rządów twych tym, które gubią królów.
(4) Nie dla królów, Lemuelu, nie dla królów picie wina ani dla władców pożądanie sycery,
(5) by pijąc, praw nie zapomnieli, nie zaniedbali prawa ubogich.
(6) Daj sycerę skazańcom, a wino zgorzkniałym na duchu:
(7) niech piją, niech nędzy zapomną, na trud już niepomni.
(8) Ty usta otwórz dla niemych, na sąd dla godnych litości,
(9) rządź uczciwie i usta swe otwórz, obroń uciemiężonych i biednych.
(10) Alef 10 Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły.
(11) Bet 11 Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa
(12) Gimel 12 nie czyni mu źle, ale dobrze przez wszystkie dni jego życia.
(13) Dalet 13 O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami.
(14) He 14 Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka.
(15) Waw 15 Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i żywność rozdziela domowi, a obowiązki — swym dziewczętom.
(16) Zain 16 Myśli o roli — kupuje ją: z zarobku swych rąk zasadza winnicę.
(17) Che 17 Przepasuje mocą swe biodra, umacnia swoje ramiona.
(18) Tet 18 Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie.
(19) Jod 19 Wyciąga ręce po kądziel, jej palce chwytają wrzeciono.
(20) Kaf 20 Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce.
(21) Lamed 21 Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata,
(22) Mem 22 sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury,.
(23) Nun 23 W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie.
(24) Samek 24 Płótno wyrabia, sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi.
(25) Ain 25 Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje.
(26) Pe 26 Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki.
(27) Sade 27 Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa.
(28) Kof 28 Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić:
(29) Resz 29 "Wiele niewiast pilnie pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie!"
(30) Szin 30 Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę, co boi się Jahwe.
(31) Taw 31 Z owocu jej rąk jej dajcie, niech w bramie chwalą jej czyny.

 

Księga Przysłów