(1) Człowiek, mimo upomnień uparty, nagle dozna klęski — nie ma dla niego lęku.
(2) Gdy prawi przy władzy — cieszy się naród, naród wzdycha — gdy rządzi występny.
(3) Kto mądrość kocha — ten ojca raduje, kto z nierządnicami przestaje, dobra roztrwoni.
(4) Król państwo umacnia sprawiedliwością, niszczy je ten, kto podatkami uciska.
(5) Kto schlebia kłamliwie bliźniemu, na nogi mu sidła zastawia.
(6) W grzechu złego człowieka — pułapka, prawy raduje się, cieszy.
(7) Uczciwy rozumie sprawę ubogich, występny nie ma zrozumienia.
(8) Zuchwali miasto podniecą, a prawi gniew uspokoją.
(9) Gdy mądry spiera się z głupim, ten krzyczy i śmieje się: nie ma pojednania.
(10) Krwiożercy nienawidzą czystego, uczciwi o jego życie się troszczą.
(11) Głupi ujawnia cały swój gniew, mądry go w końcu uśmierza.
(12) Jeżeli władca zważa na kłamstwa, to wszyscy dworzanie nieprawi.
(13) Spotyka się biedny z ciemięzcą, Jahwe obydwu oczy oświeca.
(14) Król w rządach troskliwy o biednych tron swój umocni na zawsze.
(15) Rózga i karcenie udziela mądrości chłopiec pozostawiony sobie jest wstydem dla matki.
(16) Gdy występni się mnożą i złości się mnożą, lecz prawi upadek ich ujrzą.
(17) Karć syna: kłopotów ci to zaoszczędzi i pociechą twej duszy się stanie.
(18) Gdy nie ma widzenia, naród się psuje, szczęśliwy, kto Prawa przestrzega.
(19) Słowami nie poprawi się sługi, bo rozumie, a nie odpowiada.
(20) Widziałeś człowieka gadatliwego? Więcej nadziei w głupim niż w takim.
(21) Kto sługę rozpuści za młodu, ten w końcu z uporem się spotka.
(22) Gniewliwy kłótnie wszczyna, zapalczywy mnoży grzechy.
(23) Człowieka poniża jego pycha, pokorny zdobędzie uznanie.
(24) Wrogiem swej duszy — kto ze złodziejem ma udział, kto słysząc przekleństwa — nie wyda.
(25) Strach przed człowiekiem to sidło, kto ufa Jahwe, bezpieczny.
(26) Wielu szuka względów u władcy, lecz Jahwe osądzi każdego.
(27) Niegodziwiec jest wstrętny dla prawych, dla nieprawych wstrętny jest uczciwy.

 

Księga Przysłów