(1) Naśmiewcą jest wino, swarliwą — sycera, każdy, kto tutaj błądzi, niemądry.
(2) Jak ryk lwa — tak zapalczywość króla, kto go rozgniewa, życie naraża.
(3) Zaprzestać sporu zaszczytem dla męża, bo każdy, kto głupi, wybucha.
(4) Nie pracuje leniwy w jesieni, więc w żniwa darmo szuka plonu.
(5) Głęboką wodą plan w sercu człowieka, czerpie z niej człowiek przemyślny.
(6) Dobrocią swą chełpi się wielu, lecz męża pewnego któż znajdzie?
(7) Sprawiedliwy w prawości swej żyje, szczęśliwe po nim są dzieci.
(8) Gdy król zasiada na tronie sędziowskim — wszelkie zło rozprasza spojrzeniem.
(9) Kto powie: "Ustrzegłem czystości serca, wolny jestem od grzechu"?
(10) Dwojakie ciężarki i miara podwójna — obydwu Jahwe nie znosi.
(11) Już chłopca poznać po zachowaniu, czy prawe i czyste będą jego czyny.
(12) I ucho, co słyszy, i oko, co widzi, oba są dziełem Jahwe.
(13) Nie kochaj spania, byś nie zubożał, miej oczy otwarte — nasycisz się chlebem.
(14) "Marne, marne", krzyczy nabywca, lecz po odejściu [z nabytku] się chwali.
(15) Jest złoto i obfitość pereł, lecz wargi rozumne — to rzecz drogocenna.
(16) Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcych, za nieznajomych — weź zastaw!
(17) Chleb oszustwa miły jest człowiekowi, lecz potem usta napełni kamieniem.
(18) Na radzie ustalisz plany, wojnę prowadź roztropnie.
(19) Obmówca wyjawia sekrety, zatem nie obcuj z gadułą.
(20) Temu, kto ojcu i matce złorzeczy, w noc ciemną lampa zagaśnie.
(21) Dziedzictwo w początku pospiesznie zgarnięte na końcu jest bez błogosławieństwa.
(22) Nie mów: "Za zło się odpłacę". Zdaj się na Jahwe: On cię wybawi.
(23) Wstrętne dla Jahwe dwojakie ciężarki, i waga fałszywa nie dobra.
(24) Jahwe kieruje krokami człowieka, jakżeby człowiek pojął własną drogę?
(25) Pułapką ludzi pochopne: "Dar [Bogu]", a namyślają się dopiero po ślubach.
(26) Król mądry rozpędza zbrodniarzy i koło na nich sprowadza.
(27) Lampą Jahwe jest duch człowieka: on głębię wnętrza przenika.
(28) Łaskawość i stałość jest strażą króla, tron oparty jest na łaskawości.
(29) Rozmach jest chlubą młodzieży, ozdobą starców — siwizna.
(30) Rana, co rozdziera, leczy zło, a razy — głębie wnętrza.

 

Księga Przysłów