| (1) Jeśli, synu, nauki me przyjmiesz i zachowasz u siebie wskazania
|
| (2) ku mądrości nachylisz swe ucho, ku roztropności nakłonisz swe serce
|
| (3) tak, jeśli wezwiesz rozsądek, przywołasz donośnie rozwag?,
|
| (4) jeśli szukać jej poczniesz jak srebra, i pożądać jej będziesz jak skarbów —
|
| (5) to bojaźń Jahwe zrozumiesz, osiągniesz znajomość Boga.
|
| (6) Bo Jahwe udziela mądrości, z ust Jego — wiedza, roztropność
|
| (7) dla prawych On chowa swą pomoc, On — tarczą żyjącym uczciwie.
|
| (8) On strzeże ścieżek prawości, ochrania drogi pobożnych.
|
| (9) Wtedy sprawiedliwość pojmiesz i prawość, i rzetelność — i każdą dobrą ścieżkę
|
| (10) gdyż mądrość zagości w twym sercu, wiedza ucieszy twą duszę.
|
| (11) Rozwaga pilnować cię będzie, roztropność na straży twej stanie.
|
| (12) Ustrzeże cię od drogi występku, od ludzi mówiących przewrotnie,
|
| (13) co opuścili ścieżki prawości, by chodzić mrocznymi drogami —
|
| (14) radością ich czynić nieprawość, ze zła, przewrotności się cieszą
|
| (15) bo drogi ich pełne są fałszu i błądzą po swoich ścieżkach.
|
| (16) Aby cię ustrzec przed cudzą żoną, przed obcą, co mowę ma gładką.
|
| (17) co przyjaciela młodości rzuciła, Bożego przymierza niepomna.
|
| (18) Już dom jej ku śmierci się chyli, ku cieniom [Szeolu] jej droga:
|
| (19) każdy, kto idzie do niej, nie wraca, nie odnajdzie ścieżek życia.
|
| (20) Dlatego będziesz iść drogą prawych, trzymać się ścieżek uczciwych
|
| (21) gdyż ludzie prawi ziemię posiądą, uczciwi rozmnożą się na niej
|
| (22) nieprawych wygładzą z ziemi, z korzeniami wyrwie się przewrotnych,
|
