| (1) Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje.
|
| (2) Głupi nie lubi się zastanawiać, lecz tylko swe zdanie przedstawić.
|
| (3) W ślad za występnym idzie pogarda, wraz z godnym pogardy — hańba.
|
| (4) Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości.
|
| (5) Niedobrze winnego popierać, krzywdząc prawego w sądzie.
|
| (6) Wargi głupiego prowadzą do kłótni, jego usta wołają o razy.
|
| (7) Usta głupiego są jego zgubą, a wargi — pułapką na jego życie.
|
| (8) Słowa donosiciela są jak smaczne kąski: zapadają do głębi wnętrzności.
|
| (9) Nawet ten, kto w pracy opieszały, jest bratem niszczyciela.
|
| (10) Potężną twierdzą jest imię Jahwe, tam prawy się schroni.
|
| (11) Majętność bogacza jest mocną warownią, murem wysokim w jego mniemaniu.
|
| (12) Przed upadkiem serce ludzkie się wynosi, lecz pokora poprzedza sławę.
|
| (13) Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.
|
| (14) Duch ludzki zniesie chorobę, lecz złamanego ducha któż dźwignie?
|
| (15) Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy.
|
| (16) Dar człowieka toruje mu drogę i do możnych go prowadzi.
|
| (17) Pierwszy ma rację w swej sprawie, lecz przyjdzie przeciwnik i poprawi go.
|
| (18) Losem łagodzi się spory i rozstrzyga pomiędzy możnymi.
|
| (19) Brat obrażony trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne, a kłótnie — jak zawory w twierdzy.
|
| (20) Owocem ust nasyci człowiek wnętrze, pożywi się plonami swych warg.
|
| (21) Życie i śmierć jest w mocy języka, [jak] kto go lubi [używać], taki spożyje zeń owoc.
|
| (22) Kto znalazł żonę — dobro znalazł i zyskał łaskę u Jahwe.
|
| (23) Płaczliwie prosi ubogi, a bogacz twardo go zbywa.
|
| (24) Na bliźnich polegać — to siebie zgubić, czasem jednak ktoś kocha nad brata.
|
