| (1) Lepszy jest suchy kęs chleba w spokoju niż dom pełen biesiad kłótliwych.
|
| (2) Sługa rozumny weźmie górę nad bezecnym synem i z braćmi posiądzie dziedzictwo.
|
| (3) Dla srebra — tygiel, dla złota — piec, a dla serc probierzem jest Jahwe.
|
| (4) Nikczemnik zważa na wargi nieprawe, oszust słucha języka przewrotnych.
|
| (5) Kto drwi z ubogiego, znieważa jego Stwórcę, kto cieszy się z klęski, nie ujdzie karania.
|
| (6) Koroną starców — synowie synów, a chlubą synów — ojcowie.
|
| (7) Nie przystoi głupcowi mowa wytworna, tym mniej możnemu — warga kłamliwa.
|
| (8) Dla dającego — dar kamieniem szczęścia: gdziekolwiek się zwróci, ma powodzenie.
|
| (9) Kto szuka miłości, cudzy błąd tai, kto sprawę rozgłasza, poróżnia przyjaciół.
|
| (10) Nagana głębiej działa na mądrego niżeli na głupiego sto batów.
|
| (11) Zły szuka jedynie buntu, lecz zwiastun nieszczęścia będzie mu posłany.
|
| (12) Raczej spotkać niedźwiedzicę, co straciła małe, niżeli głupiego w jego głupocie.
|
| (13) Kto złem za dobre odpłaca, temu zło nie ustąpi z domu.
|
| (14) Kłótnię zaczynać to dać upust wodzie, nim spór wybuchnie — uciekaj.
|
| (15) Kto uwalnia łotra i kto skazuje niewinnych: Jahwe do obu czuje odrazę.
|
| (16) Po cóż pieniądze w ręku głupiego, brak mu rozumu, by nabyć mądrości.
|
| (17) Przyjaciel kocha w każdym czasie, a bratem się staje w nieszczęściu.
|
| (18) Niemądry jest ten, kto daje porękę i kto przysięgą ręczy za bliźniego.
|
| (19) Kto lubi kłótnie, grzech lubi, kto podwyższa bramę, szuka zagłady.
|
| (20) Szczęścia nie zazna serce przewrotne, w zło wpada — kto przewrotny w języku.
|
| (21) Kto zrodził głupca, wiele ma zmartwień, nie cieszy się ojciec nicponia.
|
| (22) Radość serca wychodzi na zdrowie, duch przygnębiony wysusza kości.
|
| (23) Niegodziwiec dar bierze z zanadrza, by ścieżki prawa naginać.
|
| (24) Przed rozumnego obliczem jest mądrość, lecz oczy głupiego na krańcach ziemi.
|
| (25) Zmartwieniem ojca syn niemądry, goryczą — swej rodzicielki.
|
| (26) Dla sprawiedliwego i kara grzywny niedobra, zbić rózgą zacnego to przeciw prawości.
|
| (27) Rozsądek posiadł, kto w słowach oszczędny, kto spokojnego ducha — roztropny.
|
| (28) I głupi, gdy milczy, wydaje się mądrym, kto wargi zamyka — bezpieczny.
|
