| (1) Najmędrsza z niewiast dom sobie buduje, własnoręcznie go niszczy głupota.
|
| (2) W prawości żyje, kto boi się Jahwe, człowiek dróg krętych Nim gardzi.
|
| (3) W ustach głupiego rózga na jego pychę, a wargi mądrych osłonią ich samych.
|
| (4) Gdzie wołów brakuje — tam żłób jest pusty, dzięki mocy wołów plon jest obfity.
|
| (5) Prawdomówny świadek nie kłamie, kłamstwa szerzy świadek fałszywy.
|
| (6) Naśmiewca próżno szuka mądrości, rozumny łatwo nabędzie wiedzę.
|
| (7) Od człowieka głupiego się odsuń: rozumnych warg nie znalazłeś.
|
| (8) Mądrością rozumnego — poznanie swej drogi, zwodzenie siebie — głupotą niemądrych.
|
| (9) Głupców zwodzi występek, u sprawiedliwych jest łaska.
|
| (10) Serce zna własną swą gorycz, obcy nie dzieli radości.
|
| (11) Rozwali się dom niewiernych, a prawych namiot zakwitnie.
|
| (12) Jest droga, co komuś zdaje się słuszną, lecz w końcu prowadzi do zguby.
|
| (13) Serce się smuci i w śmiechu, a boleść jest końcem radości.
|
| (14) Niewierne serce z postępków swych rade, jak z czynów swoich człowiek uczciwy.
|
| (15) Wszystko, co mówią, przyjmuje niemądry, a człowiek rozumny na kroki swe zważa.
|
| (16) Mądry się boi: od złego ucieka, a głupi się unosi, czuje się pewnym.
|
| (17) Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a przebiegły jest znienawidzony.
|
| (18) Udziałem łatwowiernych — głupota, umiejętność wieńczy rozumnych.
|
| (19) Przed dobrymi źli chylą czoła, a występni u bram sprawiedliwego.
|
| (20) Ubogi niemiły nawet najbliższemu, a bogacz ma wielu przyjaciół.
|
| (21) Kto bliźnim gardzi — ten grzeszy, szczęśliwy — kto z biednym współczuje.
|
| (22) Czyż ci, co knują zło, nie błądzą? Miłość i wierność dla tych, co mają dobre zamiary.
|
| (23) Każdy trud przynosi zyski, gadulstwo — jedynie biedę.
|
| (24) Umiejętność jest wieńcem mądrych, koroną niemądrych — głupota.
|
| (25) Świadek prawdomówny ratuje ludzi, oszustwo rozszerza kłamstwa.
|
| (26) W bojaźni Jahwe jest pewna nadzieja, dla synów swoich jest On ucieczką.
|
| (27) Źródłem życia jest bojaźń Jahwe, by sideł śmierci uniknąć.
|
| (28) Chwała to króla, gdy naród liczny, ubytek ludu — to zguba władcy.
|
| (29) Łagodny — w rozwagę bogaty, porywczy ujawnia głupotę.
|
| (30) Życiem dla ciała jest serce spokojne, próchnieniem kości jest namiętność.
|
| (31) Kto ciemięży ubogiego, lży jego Stwórcę, czci Go ten, kto się nad biednym lituje.
|
| (32) Przez złość swoją runął niewierny, a prawy przy śmierci bezpieczny.
|
| (33) W sercu rozumnym jest mądrość, i pośród głupców powinna być znana.
|
| (34) Sprawiedliwość wywyższa naród, a czyn haniebny pomniejsza narody.
|
| (35) Rozsądnemu słudze król jest przychylny, a gniew budzi [sługa] bezecny.
|
