| (1) I jeszcze Mojżesz odezwał się tymi słowami do Izraela:
|
| (2) "Dziś mam już sto dwadzieścia lat. Nie mogę swobodnie chodzić. Jahwe mi powiedział: "Nie przejdziesz tego Jordanu".
|
| (3) Sam Bóg twój, Jahwe, przejdzie przed tobą On wytępi te narody przed tobą, tak iż ty osiedlisz się w ich miejsce. A Jozue pójdzie przed tobą, jak mówił Jahwe.
|
| (4) Jahwe postąpi z nimi, jak postąpił z Sichonem i Ogiem, królami Amorytów, i z ich krajami, które zniszczył.
|
| (5) Wyda ich Jahwe tobie na łup, a ty uczynisz im według wszystkich poleceń, jakie ci dałem.
|
| (6) Bądź mężny i mocny, nie lękaj się, nie bój się ich, gdyż Bóg twój, Jahwe, idzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci".
|
| (7) Zawołał potem Mojżesz Jozuego i rzekł mu na oczach całego Izraela: "Bądź mężny i mocny, bo ty wkroczysz z tym narodem do ziemi, którą poprzysiągł Jahwe dać ich przodkom i wprowadzisz ich w jej posiadanie.
|
| (8) Sam Jahwe, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!"
|
| (9) I napisał Mojżesz to Prawo, dał je kapłanom, synom Lewiego, noszącym Arkę Przymierza Jahwe i wszystkim starszym Izraela.
|
| (10) I rozkazał im Mojżesz: "Po upływie siedmiu lat w roku darowania długów, w czasie Święta Namiotów,
|
| (11) gdy cały Izrael się zgromadzi, by oglądać oblicze twego Boga, Jahwe, na miejscu, które sobie obierze, będziesz czytał to Prawo do uszu całego Izraela.
|
| (12) Zbierz cały naród: mężczyzn, kobiety i dzieci, i cudzoziemców, którzy są w twoich murach, aby słuchając uczyli się bać Jahwe, Boga waszego, i przestrzegać pilnie wszystkich słów tego Prawa.
|
| (13) Ich synowie, którzy Go jeszcze nie znają, będą słuchać i uczyć się bać waszego Boga, Jahwe, po wszystkie dni, jak długo żyć będziecie w kraju, na przejęcie którego przechodzicie Jordan".
|
| (14) Jahwe rzekł do Mojżesza: "Oto zbliża się czas twojej śmierci. Zawołaj Jozuego i stawcie się w Namiocie Spotkania, abym dał mu swoje polecenia". Mojżesz poszedł z Jozuem i stawili się w Namiocie Spotkania.
|
| (15) Jahwe ukazał się w Namiocie w słupie obłoku. A słup obłoku stanął u wejścia do namiotu.
|
| (16) Jahwe rzekł do Mojżesza: "Oto ty spoczniesz z przodkami swymi, a lud ten powstanie, by uprawiać nierząd z bogami obcymi tego kraju, do którego wejdziecie. Mnie opuści i złamie przymierze, które z wami zawarłem.
|
| (17) W tym dniu gniew mój zapłonie przeciwko niemu, opuszczę go, skryję przed nim swe oblicze. Stanie się bliski zagłady i wiele nieszczęść i klęsk zwali się na niego, tak iż powie wtedy: "Czyż nie dlatego, że nie ma u mnie mojego Boga, spotkały mnie te nieszczęścia?"
|
| (18) A Ja zakryję swe oblicze w tym dniu z powodu wszelkiego zła, które popełnił, zwracając się do obcych bogów".
|
| (19) "Zapiszcie teraz sobie ten oto hymn. Naucz go synów Izraela, włóż im go w usta, aby pieśń ta była dla Mnie świadkiem przeciwko synom Izraela.
|
| (20) Gdy zaprowadzę ich do ziemi, którą poprzysiągłem ich przodkom, opływającej w mleko i miód, będą jedli do syta, utyją, potem zwrócą się do obcych bogów i służyć im będą, a Mną wzgardzą i złamią przymierze ze Mną.
|
| (21) Lecz gdy zwalą się na nich liczne nieszczęścia i klęski, ta pieśń świadczyć będzie przeciw nim, gdyż usta ich potomstwa jej nie zapomną. Ja bowiem znam już dziś ich zamysły, którymi się kierują, zanim wprowadzę ich do ziemi, którą im poprzysiągłem".
|
| (22) Mojżesz napisał tę pieśń w owym dniu i nauczył jej synów Izraela.
|
| (23) Jahwe dał taki rozkaz Jozuemu, synowi Nuna: "Bądź mężny i mocny, gdyż ty zaprowadzisz synów Izraela do ziemi, którą im poprzysiągłem, a Ja będę z tobą".
|
| (24) Gdy Mojżesz zakończył całkowicie pisanie tego Prawa w księdze,
|
| (25) rozkazał lewitom noszącym Arkę Przymierza Jahwe:
|
| (26) "Weźcie tę Księgę Prawa i połóżcie ją obok Arki Przymierza Boga waszego, Jahwe, a niech tam będzie przeciwko wam jako świadek.
|
| (27) Ja bowiem znam wasz upór i twardy kark. Oto jak długo żyję z wami, opornie postępowaliście względem Jahwe. Cóż dopiero po mojej śmierci?"
|
| (28) "Zbierzcie u mnie wszystkich starszych z waszych pokoleń i zwierzchników, abym powiedział do ich uszu te słowa i wezwał przeciw nim niebo i ziemię na świadków.
|
| (29) Ponieważ wiem, że po mojej śmierci na pewno w przyszłości sprzeniewierzycie się i odstąpicie od drogi, którą wam przykazałem. Dosięgnie was nieszczęście, gdy czynić będziecie to, co jest złe w oczach Jahwe, gniewając Go czynami rąk waszych".
|
| (30) Potem wygłosił Mojżesz do uszu całej społeczności Izraela wszystkie słowa tej pieśni:
|
