| (1) Mojżesz zwołał wszystkich Izraelitów i rzekł: Widzieliście wszystko, co w ziemi egipskiej Jahwe na waszych oczach uczynił faraonowi, wszystkim jego sługom i całej ziemi:
|
| (2) wielkie plagi, jakie widziały wasze oczy, znaki i wielkie cuda.
|
| (3) Nie dał wam Jahwe aż do dnia obecnego serca, które by rozumiało, ani oczu, które by widziały, ani uszu, które by słyszały.
|
| (4) Prowadziłem was przez czterdzieści lat po pustyni a nie podarły się na was szaty ani obuwie — na waszych nogach.
|
| (5) Chleba nie jedliście, nie piliście wina ni sycery, abyście poznali, że Ja, Jahwe, jestem waszym Bogiem.
|
| (6) Przyszliście potem na to miejsce. Sichon, król Cheszbonu, i Og, król Baszanu, wyszli przeciwko nam na wojnę, lecz pobiliśmy ich.
|
| (7) Odebraliśmy im ziemię i daliśmy ją w posiadanie Rubenitom, Gadytom i polowie pokolenia Manassesa.
|
| (8) Strzeżcie słów tego przymierza i wypełniajcie je, byście mieli powodzenie we wszystkim, co uczynicie.
|
| (9) Stoicie dzisiaj wszyscy przed obliczem Boga waszego, Jahwe: wasi naczelnicy pokoleń, wasi starsi, wasi zwierzchnicy i każdy Izraelita
|
| (10) wasze dzieci i żony, i obcy, który przebywa w twoim obozie, począwszy od tego, który ścina drzewo, do tego, który czerpie wodę.
|
| (11) Weszliście z Bogiem swoim, Jahwe, w przymierze, które Bóg wasz, Jahwe, zawarł dziś z wami pod przysięgą,
|
| (12) aby was dzisiaj uczynić swoim ludem. On bowiem będzie dla was Bogiem, jak przyobiecał tobie i jak poprzysiągł przodkom waszym: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.
|
| (13) Nie z wami tylko zawieram to przymierze i składam przysięgę,
|
| (14) ale z każdym, który tu stoi z wami dzisiaj w obliczu Boga naszego, Jahwe, i z każdym, kogo tu dzisiaj nie ma z nami.
|
| (15) Wy wiecie, z kim mieszkaliśmy w Egipcie i jak szliśmy między narodami, wśród których droga nam wypadła.
|
| (16) Widzieliśmy ich obrzydliwości, ich posągi z drzewa i kamienia, ze srebra i złota, które są u nich.
|
| (17) Niech nie będzie między wami żadnego mężczyzny ani kobiety, ani rodu, ani pokolenia, którego by serce się odwróciło od Boga waszego, Jahwe, idąc służyć bogom tych narodów. Niech nie będzie między wami korzenia, wydającego truciznę lub piołun.
|
| (18) A gdyby ktoś, słysząc słowa tego przekleństwa, pochlebiał sobie w sercu mówiąc: "Będę miał pokój, nawet chodząc w uporze mego serca" — w ten sposób sprowadzając zgubę na ziemię tak nawodnioną, jak i suchą —
|
| (19) nie zechce mu Jahwe przebaczyć, bo już rozpaliły się gniew i zazdrość Jahwe przeciwko temu człowiekowi spadną na niego wszystkie przekleństwa zapisane w tej księdze, a Jahwe wymaże jego imię spod nieba.
|
| (20) Jahwe go wyłączy na jego nieszczęście ze wszystkich pokoleń Izraela stosownie do wszystkich przekleństw tego przymierza, zapisanych w księdze tego Prawa.
|
| (21) Wtedy przyszłe pokolenie, wasi synowie, którzy po was powstaną, i obcy, który przybędzie z dalekiej krainy, widząc plagi tej ziemi i choroby, które na nią Jahwe ześle, powiedzą:
|
| (22) "Siarka, sól, spalenizna po całej jego ziemi!" Nie obsieją jej, nie zakiełkuje, nie urośnie na niej żadna roślina, jak w zagładzie Sodomy, Gomory, Admy i Seboim, które Jahwe zniszczył w swym gniewie i zapalczywości.
|
| (23) I wszystkie narody powiedzą: "Czemuż to Jahwe tak uczynił tej ziemi? Dlaczego ten żar gniewu?"
|
| (24) I odpowiedzą: "Bo opuścili przymierze Jahwe, Boga ich przodków, zawarte z nimi, kiedy ich wyprowadził z ziemi egipskiej,
|
| (25) a poszli służyć obcym bogom i oddawać im pokłon — bogom nieznanym, których On im nie przydzielił —
|
| (26) zapalił się gniew Jahwe przeciw tej ziemi, sprowadzając na nich wszystkie przekleństwa, zapisane w tej księdze.
|
| (27) Wyrwał ich Jahwe z ich ziemi z gniewem, zapalczywością i wielkim oburzeniem, i wygnał ich do obcej ziemi, jak to jest dzisiaj".
|
| (28) Rzeczy ukryte należą do Boga naszego, Jahwe, a rzeczy objawione — do nas i do naszych synów na wieki, byśmy wykonali wszystkie słowa tego Prawa.
|
