| (1) Gdy Bóg twój, Jahwe, wytępi narody, których ziemię ci daje, abyś je z niej wypędził i zamieszkał w ich miastach i domach —
|
| (2) ustanowisz sobie trzy miasta w kraju, który ci daje Bóg twój, Jahwe, abyś go posiadł.
|
| (3) Drogę do nich utrzymasz w dobrym stanie i na trzy części podzielisz obszar kraju, który ci daje twój Bóg, Jahwe, aby tam schronienie znalazł każdy zabójca.
|
| (4) I tak, jeżeli ktoś zabił bliźniego przypadkiem, nie żywiąc z dawna do niego nienawiści, to gdy się tam schroni, może ocalić swoje życie.
|
| (5) Jeśli na przykład poszedł z drugim do lasu ścinać drzewo, uchwycił ręką siekierę, by ciąć w drzewo, żelazo zaś odpadło od drzewca i trafiło śmiertelnie bliźniego — taki może schronić się do jednego z tych miast, by ratować swe życie,
|
| (6) aby ścigający mściciel krwi gniewem wzburzony nie dosięgnął go ze względu na zbyt daleką drogę i życia go nie pozbawił, gdyż ten nie jest winien śmierci, bo nie żywił zastarzałej nienawiści do zmarłego.
|
| (7) Dlatego ja ci rozkazuję: Trzy miasta sobie ustanowisz.
|
| (8) Gdy poszerzy twój Bóg, Jahwe, twe granice, jak to poprzysiągł twym przodkom, i odda ci całą ziemię, którą poprzysiągł dać przodkom,
|
| (9) jeśli będziesz strzegł pilnie całego tego prawa, które ja ci dzisiaj przedkładam, miłując Boga swego, Jahwe, chodząc Jego drogami po wszystkie dni, wtedy dodasz jeszcze do tych miast dalsze trzy miasta,
|
| (10) by nie wylewać niewinnej krwi w tym kraju, który ci twój Bóg, Jahwe, daje w posiadanie. W przeciwnym razie krew ciążyć będzie na tobie.
|
| (11) Jeśli jednak człowiek z nienawiści do swego bliźniego czatował na niego, powstał przeciw niemu, uderzył go śmiertelnie, tak iż tamten umarł, i potem uciekł do jednego z tych miast,
|
| (12) starsi tego miasta poślą po niego, zabiorą go stamtąd i oddadzą w ręce mściciela krwi, by umarł.
|
| (13) Nie zlituje się nad nim twoje oko, usuniesz spośród Izraela [przelanie] krwi niewinnego, by ci się dobrze powodziło
|
| (14) Nie przesuniesz miedzy swego bliźniego, postawionej przez przodków na dziedzictwie otrzymanym w kraju, danym ci w posiadanie przez Boga twego, Jahwe.
|
| (15) Nie przyjmie się zeznania jednego świadka przeciwko nikomu, w żadnym przestępstwie i w żadnej zbrodni. Lecz każda zbrodnia popełniona musi być potwierdzona zeznaniem dwu lub trzech świadków.
|
| (16) Jeśli powstanie świadek złośliwy przeciw komuś, oskarżając go o przekroczenie prawa,
|
| (17) dwu ludzi wiodących między sobą spór stanie wobec Jahwe przed kapłanami i przed sędziami urzędującymi w tym czasie.
|
| (18) Jeśli ci sędziowie zbadawszy sprawę dokładnie dowiodą fałszu świadkowi — jeżeli świadek taki fałszywie oskarżył brata swego —
|
| (19) uczyńcie mu, jak on zamierzał uczynić swemu bratu. Usuniesz zło spośród siebie,
|
| (20) a reszta słysząc to, ulęknie się i nie uczyni więcej nic takiego pośród siebie.
|
| (21) Twe oko nie będzie miało litości. Życie za życie, oko za oko, ząb za ząb, ręka za rękę, noga za nogę.
|
