| (1) Samaria odpokutuje za bunt przeciw Bogu swojemu: poginą od miecza, dzieci ich będą zmiażdżone, a niewiasty ciężarne rozprute".
|
| (2) Wróć, Izraelu, do Boga twojego, Jahwe, upadłeś bowiem przez własną twą winę!
|
| (3) Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Jahwe! Mówcie do Niego: "Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg.
|
| (4) Asyria nie może nas zbawić — nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić "nasz Boże do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota".
|
| (5) "Uleczę ich niewierność i umiłuję z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich.
|
| (6) Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie.
|
| (7) Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu.
|
| (8) I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, a zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka jak wina libańskiego.
|
| (9) Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc.
|
