| (1) Potem usłyszałem jak gdyby głos donośny wielkiego tłumu w niebie — mówiących: "Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc [należą do] Boga naszego,
|
| (2) bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe, bo osądził Wielką Nierządnicę, co znieprawiała nierządem swym ziemię, i zażądał od niej poniesienia kary za krew swoich sług".
|
| (3) I rzekli powtórnie: "Alleluja!" A dym jej wznosi się na wieki wieków.
|
| (4) A dwudziestu czterech Starców upadło i czworo Zwierząt, i pokłon oddało Bogu zasiadającemu na tronie, mówiąc: "Amen! Alleluja!"
|
| (5) I wyszedł głos od tronu, mówiący: "Chwalcie Boga naszego, wszyscy Jego słudzy, którzy się Go boicie, mali i wielcy!"
|
| (6) I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych grzmotów, które mówiły: "Alleluja, bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący.
|
| (7) Weselmy się i radujmy, i dajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła,
|
| (8) i dano jej oblec bisior lśniący i czysty" — bisior bowiem oznacza czyny sprawiedliwe świętych.
|
| (9) I mówi mi: "Napisz: Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka!" I mówi mi: "Te słowa prawdziwe są Boże".
|
| (10) I upadłem przed jego stopami, by pokłon mu oddać. I mówi: "Bacz, abyś tego nie czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jezusa: Bogu samemu złóż pokłon!" Świadectwem bowiem Jezusa jest duch proroctwa.
|
| (11) Potem ujrzałem niebo otwarte: i oto — biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto ze sprawiedliwością sądzi i walczy.
|
| (12) Oczy Jego jak płomień ognia, a wiele diademów na Jego głowie, ma wypisane imię, którego nikt nie zna prócz Niego.
|
| (13) Odziany jest w szatę we krwi skąpaną, a imię Jego nazwano: Słowo Boga
|
| (14) A wojska, które są w niebie, towarzyszyły Mu na białych koniach — wszyscy odziani w biały, czysty bisior.
|
| (15) A z Jego ust wychodzi ostry miecz, by nim uderzyć narody: On paść je będzie rózgą żelazną i On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu wszechmocnego Boga.
|
| (16) A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW I PAN PANÓW.
|
| (17) I ujrzałem innego anioła stojącego w słońcu: I zawołał głosem donośnym do wszystkich ptaków lecących środkiem nieba: "Pójdźcie, zgromadźcie się na wielką ucztę Boga,
|
| (18) aby zjeść trupy królów, trupy wodzów i trupy mocarzy, trupy koni i tych, co ich dosiadają, trupy wszystkich — wolnych i niewolników, małych i wielkich!"
|
| (19) I ujrzałem Bestię i królów ziemi, i wojska ich zebrane po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu i z Jego wojskiem.
|
| (20) I pochwycono Bestię, a z nią fałszywego Proroka, co czynił wobec niej znaki, którymi zwiódł tych, co wzięli znamię Bestii i pokłon oddawali jej obrazowi. Oboje żywcem wrzuceni zostali do ognistego jeziora, gorejącego siarką.
|
| (21) A inni zostali zabici mieczem Siedzącego na koniu, [mieczem], który wyszedł z ust Jego, a wszystkie ptaki najadły się ciał ich do syta.
|
