| (1) Potem posłyszałem donośny głos ze świątyni, mówiący do siedmiu aniołów: "Idźcie, a wylejcie siedem czasz gniewu Boga na ziemię!"
|
| (2) I poszedł pierwszy, i wylał swą czaszę na ziemię. A wrzód złośliwy, bolesny, wystąpił na ludziach, co mają znamię Bestii, i na tych, co wielbią jej obraz.
|
| (3) A drugi wylał swą czaszę na morze, I wystąpiła krew niby zmarłego, i każda z istot żywych poniosła śmierć: te, które są w morzu.
|
| (4) A trzeci wylał swą czaszę na rzeki i źródła wód: i wystąpiła krew.
|
| (5) I usłyszałem anioła wód, mówiącego: "Ty jesteś sprawiedliwy, Który jesteś, Który byłeś, o Święty, że tak osądziłeś.
|
| (6) Ponieważ wylali krew świętych i proroków, krew również pić im dałeś. Godni są tego!
|
| (7) I usłyszałem, jak mówił ołtarz: "Tak, Panie, Boże wszechwładny, prawdziwe są Twoje wyroki i sprawiedliwe".
|
| (8) A czwarty wylał swą czaszę na słońce: i dano mu władzę dotknąć ogniem ludzi.
|
| (9) I ludzie zostali dotknięci wielkim upałem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie nawrócili się, by oddać Mu chwałę.
|
| (10) A piąty wylał swą czaszę na tron Bestii: i w jej królestwie nastały ciemności, a ludzie z bólu gryźli języki
|
| (11) i Bogu nieba bluźnili za bóle swoje i wrzody, ale od czynów swoich się nie odwrócili.
|
| (12) A szósty wylał swą czaszę na rzekę wielką, na Eufrat. A wyschła jej woda, by dla królów ze wschodu słońca droga stanęła otworem.
|
| (13) I ujrzałem wychodzące z paszczy Smoka i z paszczy Bestii, i z ust Fałszywego Proroka trzy duchy nieczyste jakby ropuchy
|
| (14) a są to duchy czyniące znaki — demony, które wychodzą ku królom całej zamieszkanej ziemi, by ich zgromadzić na wojnę w wielkim dniuu27 wszechmogącego Boga.
|
| (15) Oto przyjdę jak złodziej: Błogosławiony, który czuwa i strzeże swych szat, by nago nie chodzić i by sromoty jego nie widziano.
|
| (16) I zgromadziły ich na miejsce, zwane po hebrajsku Har-Magedon.
|
| (17) A siódmy wylał swą czaszę w powietrze: a ze świątyni od tronu dobył się donośny głos mówiący: "Stało się!"
|
| (18) I nastąpiły błyskawice i głosy, i grzmoty, i nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd jest człowiek na ziemi: takie trzęsienie ziemi, tak wielkie.
|
| (19) A wielkie miasto rozpadło się na trzy części i miasta pogan runęły. I wspomniał Bóg na Wielki Babilon, by mu dać kielich wina — gniewu swej zapalczywości.
|
| (20) I pierzchła każda wyspa, i gór już nie znaleziono.
|
| (21) I grad ogromny o wadze jakby talentu spadł z nieba na ludzi. A ludzie Bogu bluźnili za plagę gradu, bo plaga jego jest bardzo wielka.
|
