| (1) Potem dano mi trzcinę podobną do mierniczego pręta, mówiąc: "Wstań i zmierz Świątynię Bożą i ołtarz, i tych, co wielbią w niej Boga.
|
| (2) Dziedziniec zewnętrzny Świątyni pomiń zupełnie i nie mierz go, bo został dany poganom, i będą deptać Miasto Święte czterdzieści dwa miesiące.
|
| (3) I dwom moim Świadkom dam władzę, a będą prorokować obleczeni w wory, przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni".
|
| (4) Oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, co stoją przed Panem ziemi.
|
| (5) A jeśli kto chce ich skrzywdzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów. I jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić, w ten sposób musi być zabity.
|
| (6) Mają oni władzę zamknąć niebo, by deszcz nie zraszał dni ich prorokowania, i mają władzę nad wodami, by w krew je przemienić, i wszelką plagą uderzyć ziemię, ilekroć zechcą.
|
| (7) A gdy dopełnią swojego świadectwa, Bestia, która wychodzi z Czeluści, wyda im wojnę, zwycięży ich i zabije.
|
| (8) A zwłoki ich [leżeć będą] na placu wielkiego miasta, które duchowo zwie się: Sodoma i Egipt, gdzie także ukrzyżowano ich Pana.
|
| (9) I spośród ludów, szczepów, języków i narodów przez trzy i pół dnia oglądają ich zwłoki, a zwłok ich nie zezwalają złożyć do grobu.
|
| (10) Wobec nich mieszkańcy ziemi cieszą się i radują i dary sobie nawzajem będą przesyłali, bo dwaj ci prorocy mieszkańcom ziemi zadali katuszy.
|
| (11) A po trzech i pół dniach duch życia z Boga w nich wstąpił i stanęli na nogi. A wielki strach padł na tych, co ich oglądali.
|
| (12) I posłyszeli donośny głos z nieba do nich mówiący: "Wstąpcie tutaj!" I w obłoku wstąpili do nieba, a ich wrogowie ich zobaczyli.
|
| (13) W owej godzinie nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi i runęła dziesiąta część miasta, i skutkiem trzęsienia ziemi zginęło siedem tysięcy osób. A pozostali ulegli przerażeniu i Bogu nieba oddali chwalę.
|
| (14) Minęło drugie "biada", a oto trzecie "biada" niebawem nadchodzi.
|
| (15) I siódmy anioł zatrąbił. A w niebie powstały donośne głosy mówiące: "Nastało nad światem królowanie Pana naszego i Jego Pomazańca i będzie królować na wieki wieków!"
|
| (16) A dwudziestu czterech Starców, siedzących na tronach swych przed tronem Boga, padło na oblicza i pokłon Bogu oddało,
|
| (17) mówiąc: "Dzięki czynimy Tobie, Panie, Boże wszechmogący, Który jesteś i Który byłeś, żeś objął wielką Twą władzę i zaczął królować.
|
| (18) I rozgniewały się narody, a nadszedł Twój gniew i pora na umarłych, aby zostali osądzeni, i aby dać zapłatę sługom Twym prorokom i świętym, i tym, co się boją Twojego imienia, małym i wielkim, i aby zniszczyć tych, którzy niszczą ziemię".
|
| (19) Potem Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni, a nastąpiły błyskawice, głosy, grzmoty, trzęsienie ziemi i wielki grad.
|
