| (1) Słowo Jahwe skierowane do Micheasza z Moreszet za czasów Jotama, Achaza i Ezechiasza, królów judzkich — to, co widział o Samarii i Jeruzalem.
|
| (2) Słuchajcie, wszystkie narody, wsłuchuj się, ziemio, i to, co ją napełnia! Niech Jahwe Pan przeciw wam będzie świadkiem, Pan z pałacu swego świętego!
|
| (3) Bo oto Jahwe wychodzi ze swego przybytku, zstąpi i deptać będzie po wyniosłościach ziemi.
|
| (4) Stopnieją pod Nim góry, rozdzielą się doliny jak wosk przed ogniem, jak wody rozlane po stoku.
|
| (5) Wszystko to z powodu występku Jakuba i grzechów domu Judy. Jaki występek Jakuba? Czy nie Samaria? Co za grzech domu Judy? Czy nie Jeruzalem?
|
| (6) Przeto uczynię Samarię rumowiskiem na polu, miejscem pod uprawę winnicy kamienie jej stoczę w dolinę i obnażę jej fundamenty.
|
| (7) Wszystkie jej bożki będą potłuczone i cały jej dorobek w ogniu spalony. Wszystkie jej posągi rozbiję w gruzy, bo z zapłaty nierządnicy są zgromadzone i w zapłatę nierządnicy się obrócą.
|
| (8) Przeto zawodzić będę i lamentować, chodzić boso i nago jak szakale uczynię zawodzenie i lament jak strusie.
|
| (9) Bo rana jej jest nieuleczalna ach, przychodzi aż do Judy, dosięga bramy mego ludu, aż do Jeruzalem!
|
| (10) W Gat [tego] nie ogłaszajcie, zgoła nie płaczcie, w Bet-Leafra tarzajcie się w prochu!
|
| (11) Uchodź, mieszkanko Szafiru, w haniebnej nagości mieszkanka Saananu nie wyjdzie, żałoba w Bet-Haesel pozbawi was schronienia!
|
| (12) Jak mieszkanka Marotu ma oczekiwać szczęścia, skoro zstępuje nieszczęście od Jahwe do bramy Jeruzalem?
|
| (13) Zaprzęgaj rumaki do wozu, mieszkanko Lakisz, któraś była początkiem grzechu dla Córy Syjonu, bo w tobie znalezione są występki Izraela!
|
| (14) Przeto dasz wiano dla Moreszet-Gat, domy Akzibu będą omamieniem dla królów izraelskich.
|
| (15) Zdobywcę sprowadzę także na ciebie, mieszkanko Mareszy aż do Addullam przybędzie chwała Izraela!
|
| (16) Wyrywaj włosy — i zgól je — nad dziećmi, twoją radością rozszerz łysinę jak jest u sępa, bo pójdą w niewolę daleko od ciebie!
|
