(1) I ja jestem człowiekiem śmiertelnym, podobnym do wszystkich, potomkiem prarodzica powstałego z ziemi. W łonie matki zostałem ukształtowany jako ciało,
(2) w ciągu dziesięciu miesięcy, we krwi okrzepły, z nasienia męskiego, i rozkoszy ze snem złączonej.
(3) I ja, gdy się urodziłem, wspólnym odetchnąłem powietrzem i na tę samą ziemię wypadłem, tak samo pierwszy głos wydając z płaczem, do wszystkich podobny.
(4) W pieluszkach i wśród trosk mnie wychowano.
(5) Żaden bowiem z królów nie miał innego początku narodzin:
(6) jedno dla wszystkich wejście w życie i wyjście to samo.
(7) Dlatego się modliłem i dano mi zrozumienie, przyzywałem, i przyszedł na mnie duch Mądrości.
(8) Przeniosłem ją nad berła i trony i w porównaniu z nią za nic miałem bogactwa.
(9) Nie porównałem z nią drogich kamieni, bo wszystko złoto wobec niej jest garścią piasku, a srebro przy niej ma wartość błota.
(10) Umiłowałem ją nad zdrowie i piękność i wolałem mieć ją aniżeli światło, bo nie zna snu blask od niej bijący.
(11) A przyszły mi wraz z nią wszystkie dobra i niezliczone bogactwa w jej ręku.
(12) Ucieszyłem się ze wszystkich, bo wiodła je Mądrość, a nie wiedziałem, że ona jest ich rodzicielką.
(13) Rzetelnie poznałem, bez zazdrości przekazuję i nie chowam dla siebie jej bogactwa.
(14) Jest bowiem dla ludzi skarbem nieprzebranym: ci, którzy go zdobyli, przyjaźń sobie Bożą zjednali, podtrzymani darami, co biorą początek z karności.
(15) Oby mi Bóg dał słowo odpowiednie do myśli i myślenie godne tego, co mi dano! On jest bowiem i przewodnikiem Mądrości, i tym, który mędrcom nadaje kierunek.
(16) W ręku Jego i my, i nasze słowa, roztropność wszelka i umiejętność działania.
(17) On mi dał bezbłędną znajomość rzeczy: poznać budowę świata i siły żywiołów,
(18) początek i kres, i środek czasów, odmiany przesileń i następstwa pór,
(19) obroty roczne i układy gwiazd,
(20) naturę zwierząt i popędy bestii, moce duchów i myślenie ludzkie, różnorodność roślin i siły korzeni.
(21) Poznałem i co zakryte, i co jest jawne, pouczyła mnie bowiem Mądrość - sprawczyni wszystkiego!4
(22) 5 Jest bowiem w niej duch rozumny, święty, jedyny, wieloraki, subtelny, rączy, przenikliwy, nieskalany, jasny, niecierpiętliwy5, miłujący dobro, bystry,
(23) niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki, trwały, niezawodny, beztroski, wszechmogący i wszystkowidzący, przenikający wszelkie duchy rozumne, czyste i najsubtelniejsze.
(24) Mądrość bowiem jest ruchliwsza od wszelkiego ruchu i przez wszystko przechodzi, i przenika dzięki swej czystości.
(25) Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego6, dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie.
(26) Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci7.
(27) Jedna jest, a wszystko może, pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków8.
(28) Bóg bowiem miłuje tylko tego, kto przebywa z Mądrością.
(29) Bo ona piękniejsza niż słońce i wszelki gwiazdozbiór. Porównana ze światłością - uzyska pierwszeństwo,
(30) po tamtej bowiem nastaje noc, a Mądrości zło nie przemoże.

 

Księga Mądrości