| (1) Umiłujcie sprawiedliwość, sędziowie ziemscy! Myślcie o Panu właściwie i szukajcie Go w prostocie serca!
|
| (2) Daje się bowiem znaleźć tym, co Go nie wystawiają na próbę, objawia się takim, którym nie brak wiary w Niego.
|
| (3) Bo przewrotne myśli oddzielają od Boga, a Moc, gdy ją wystawiają na próbę, karci niemądrych.
|
| (4) Mądrość nie wejdzie w duszę przewrotną, nie zamieszka w ciele zaprzedanym grzechowi.
|
| (5) Święty Duch karności ujdzie przed obłudą, usunie się od niemądrych myśli, wypłoszy1 Go nadejście nieprawości.
|
| (6) Mądrość bowiem jest duchem miłującym ludzi, ale bluźniercy z powodu jego warg nie zostawi bez kary: ponieważ Bóg świadkiem jego nerek, prawdziwym stróżem jego serca, Tym, który słyszy mowę jego języka.
|
| (7) Albowiem Duch Pański wypełnia ziemię, Ten, który ogarnia3 wszystko, ma znajomość mowy3.
|
| (8) Zatem się nie ukryje, kto mówi niegodziwie, i nie ominie go karząca sprawiedliwość.
|
| (9) Zamysły bezbożnego zostaną zbadane i dojdzie do Pana wieść o jego słowach, dla potępienia jego złych czynów.
|
| (10) Czujne4 bowiem ucho nasłuchuje wszystkiego i pomruk szemrania nie pozostanie w ukryciu.
|
| (11) Strzeżcie się więc próżnego szemrania, powściągajcie język od złej mowy: bo i skryte słowo nie jest bez następstwa, a usta kłamliwe zabijają duszę.
|
| (12) Nie dążcie do śmierci przez swe błędne życie, nie gotujcie sobie zguby własnymi rękami!
|
| (13) Bo śmierci Bóg nie uczynił i nie cieszy się ze zguby żyjących.
|
| (14) Stworzył bowiem wszystko po to, aby było, i byty tego świata niosą zdrowie: nie ma w nich śmiercionośnego jadu ani władania Otchłani na tej ziemi6.
|
| (15) Bo sprawiedliwość nie podlega śmierci.
|
| (16) Bezbożni zaś ściągają ją na siebie słowem i czynem, usychają, uważając ją za przyjaciółkę, i zawierają z nią przymierze, zasługują bowiem na to, aby być jej działem.
|
