| (1) W pierwszym miesiącu drugiego roku po wyjściu z Egiptu mówił Jahwe do Mojżesza na pustyni Synaj:
|
| (2) "W oznaczonym czasie winni Izraelici obchodzić Paschę.
|
| (3) Będziecie ją obchodzić dnia czternastego tego miesiąca, o zmierzchu. Macie ją obchodzić według odnoszących się do niej praw i zwyczajów".
|
| (4) Nakazał więc Mojżesz Izraelitom obchodzić Paschę.
|
| (5) Obchodzili ją na pustyni Synaj dnia czternastego pierwszego miesiąca, o zmierzchu. Izraelici wykonali dokładnie wszystko, co nakazał Jahwe Mojżeszowi.
|
| (6) Znaleźli się jednak mężowie, którzy z powodu [dotknięcia] zwłok ludzkich zaciągnęli nieczystość i nie mogli w tym dniu obchodzić Paschy. Mężowie ci stanęli w owym dniu przed Mojżeszem i Aaronem
|
| (7) i rzekli do nich: "Zaciągnęliśmy nieczystość z powodu [dotknięcia] zwłok ludzkich. Czemuż więc mamy być wykluczeni od przyniesienia dla Jahwe daru ofiarnego w oznaczonym czasie razem ze wszystkimi synami Izraela?"
|
| (8) A Mojżesz im odpowiedział: "Zaczekajcie, a ja posłucham, co Jahwe względem was rozporządzi".
|
| (9) Jahwe w ten sposób przemówił do Mojżesza:
|
| (10) "Tak mów do synów Izraela: jeśli kto z was albo z waszych potomków zaciągnie nieczystość przy zwłokach albo będzie w tym czasie odbywał daleką podróż, winien [mimo to] obchodzić Paschę dla Jahwe.
|
| (11) [Ci wszyscy] winni ją obchodzić czternastego dnia o zmierzchu, w drugim miesiącu powinni wtedy spożywać chleb niekwaszony i gorzkie zioła.
|
| (12) Nie mogą nic zostawić aż do rana ani też żadnej kości łamać winni obchodzić Paschę według ustalonego obrzędu.
|
| (13) Kto zaś jest czysty i nie jest w podróży, a mimo to zaniedba świętowania Paschy, taki ma być wyłączony spośród swego ludu, gdyż nie przyniósł w oznaczonym czasie daru ofiarnego dla Jahwe. Taki człowiek poniesie odpowiedzialność za swój grzech.
|
| (14) Jeśli jakiś obcy zatrzymał się pośród was i pragnie obchodzić Paschę dla Jahwe, winien ją obchodzić według praw i zwyczajów odnoszących się do Paschy. Jedne i te same prawa dotyczą obcych jako też i tubylców".
|
| (15) W dniu, kiedy ustawiono przybytek, okrył go wraz z Namiotem Świadectwa obłok, i od wieczora aż do rana pozostawał nad przybytkiem na kształt ognia.
|
| (16) I tak działo się zawsze: obłok okrywał go w dzień, a w nocy jakby blask ognia.
|
| (17) Kiedy obłok podnosił się nad przybytek, Izraelici zwijali obóz, a w miejscu, gdzie się zatrzymał, rozbijali go znowu.
|
| (18) Na rozkaz Jahwe Izraelici zwijali obóz i znowu na rozkaz Jahwe rozbijali go z powrotem jak długo obłok spoczywał nad przybytkiem, pozostawali w tym samym miejscu.
|
| (19) Nawet wtedy, gdy obłok przez długi czas rozciągał się nad przybytkiem, Izraelici, posłuszni rozkazowi Jahwe, nie zwijali obozu.
|
| (20) Lecz zdarzało się również tak, że obłok krótki czas pozostawał nad przybytkiem wtedy również rozbijali obóz na rozkaz Jahwe i na tenże rozkaz go zwijali.
|
| (21) Zdarzało się i tak, że obłok pozostawał tylko od wieczora do rana, a nad ranem się podnosił wtedy oni zwijali obóz. Niekiedy pozostawał przez dzień i noc |
| (22) Jeśli pozostawał dwa dni, miesiąc czy dłużej — gdy obłok rozciągał się nad przybytkiem i okrywał go, pozostawali Izraelici w miejscu i nie zwijali obozu skoro tylko się podniósł, zwijali obóz.
|
| (23) Na rozkaz Jahwe rozbijali obóz i na rozkaz Jahwe go zwijali. Przestrzegali nakazów Jahwe, danych przez Mojżesza.
|
