| (1) Mówił Jahwe do Mojżesza na równinach Moabu w pobliżu Jordanu, naprzeciw Jerycha, takie słowa:
|
| (2) "Rozkaż Izraelitom, niech oddadzą lewitom w dziedziczne posiadanie miasta, w których by mieszkali, i pastwiska dokoła miast.
|
| (3) Miasta będą im służyć za mieszkanie, a przynależne do nich pastwiska będą dla ich bydła, trzód i wszelkich zwierząt.
|
| (4) Pastwiska miasta, które oddacie do użytku lewitom, mają się rozciągać na tysiąc łokci wokół jego murów.
|
| (5) Odmierzcie poza miastem dwa tysiące łokci od strony wschodniej, dwa tysiące łokci od strony południowej, dwa tysiące łokci od strony zachodniej i dwa tysiące łokci od strony północnej, by samo miasto leżało w środku to będą pastwiska owych miast.
|
| (6) Miasta, które oddacie lewitom, będą: sześć miast ucieczki, by zabójca do nich mógł się schronić, a prócz tego oddacie im jeszcze czterdzieści dwa miasta.
|
| (7) Liczba zatem miast, które wraz z pastwiskami należeć mają do lewitów, wynosić będzie czterdzieści osiem.
|
| (8) Przy wyborze miast, które oddacie z dziedzictwa izraelskiego, weźmiecie z pokolenia większego większą ich liczbę, a z mniejszego mniejszą. Każde winno odstąpić stosownie do otrzymanego dziedzictwa odpowiednią liczbę miast lewitom".
|
| (9) Tak mówił dalej Jahwe do Mojżesza:
|
| (10) "Powiedz Izraelitom, co następuje: Gdy wejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan,
|
| (11) wybierzecie sobie miasta, które służyć wam będą za miasta ucieczki tam będzie mógł się schronić zabójca, który zabił drugiego nieumyślnie.
|
| (12) Miasta te będą dla was schronieniem przed mścicielem krwi, by zabójca nie poniósł śmierci, zanim nie stanie przed sądem zgromadzenia.
|
| (13) Co do miast, które macie ustanowić, to powinniście mieć sześć miast ucieczki.
|
| (14) Trzy miasta za Jordanem i trzy w ziemi Kanaan będą służyć za miasta ucieczki.
|
| (15) Owe sześć miast winny służyć za schronienie zarówno dla Izraelitów, jak i obcych, oraz tych, którzy osiedlili się pośród was tam może uciekać każdy, kto zabił drugiego nieumyślnie.
|
| (16) Jeżeli kogoś jednak tak pobił przedmiotem żelaznym, iż tamten umarł, jest zabójcą, a jako taki musi zostać zabity.
|
| (17) Gdy kogoś uderzył kamieniem, którym można zabić, i ten [uderzony] umarł, jest zabójcą i jako taki musi zostać zabity.
|
| (18) Gdyby kogoś jakimś przedmiotem drewnianym tak pobił, iż ów [człowiek] umarł, a można było tym narzędziem śmierć zadać, jest zabójcą i jako taki musi umrzeć.
|
| (19) Zabójcę winien zabić mściciel krwi gdziekolwiek go spotka, może go zabić.
|
| (20) Gdyby ktoś drugiemu zadał cios z nienawiści albo rzucił się na niego w zbrodniczym zamiarze, tak iż tamten umarł,
|
| (21) albo gdyby go w złości uderzył pięścią, tak iż umarł, wtedy ten, który uderzył, musi być zabity jest bowiem zabójcą i mściciel krwi może go zabić, kiedy go spotka.
|
| (22) Gdy mu jednak zadał cios nie z nienawiści albo gdy rzucił na niego jakimkolwiek przedmiotem, ale nie w zamiarze zabicia,
|
| (23) lub też nie widząc spuścił na niego kamień, który może zabić, i on rzeczywiście umarł, chociaż nie był mu nieprzyjazny i nie chciał mu nic złego uczynić,
|
| (24) wtedy według powyższych zasad zgromadzenie rozstrzygnie pomiędzy zabójcą a mścicielem krwi.
|
| (25) Zgromadzenie zabezpieczy go przed zemstą mściciela krwi i przyjmie go z powrotem do miasta ucieczki, gdzie się schronił, i będzie tam przebywał aż do śmierci arcykapłana, który jest namaszczony olejem świętym.
|
| (26) Gdy jednak zabójca opuści obręb swego miasta ucieczki, do którego się schronił,
|
| (27) i gdy go mściciel krwi spotka poza obrębem miasta ucieczki, wtedy mściciel krwi nie zaciąga winy, gdy zgładzi zabójcę.
|
| (28) Do śmierci bowiem arcykapłana winien zabójca przebywać w swoim mieście ucieczki. Natomiast po śmierci arcykapłana może wrócić do swojej dziedzicznej posiadłości.
|
| (29) Te nakazy powinny być dla was prawem po wszystkie pokolenia i na wszystkich miejscach waszego pobytu.
|
| (30) Jeżeli ktoś popełni zabójstwo, skazuje się go na śmierć na podstawie zeznań świadków jednak zeznanie jednego świadka nie wystarczy do wydania wyroku śmierci.
|
| (31) Nie możecie przyjmować żadnego okupu za życie zabójcy, który winien jest śmierci. Musi zostać zabity.
|
| (32) Nie możecie również od tego, który się schronił do miasta ucieczki, przyjmować żadnego okupu w tym celu, by mógł wrócić przed śmiercią arcykapłana i mieszkać w [swojej] ojcowiźnie.
|
| (33) Nie będziecie bezcześcili kraju, w którym mieszkacie. Krew bezcześci ziemię i nie ma innego zadośćuczynienia za krew przelaną, jak tylko krew tego, który ją przelał.
|
| (34) Nie plamcie przeto ziemi, w której mieszkacie, pośrodku której jest również moje mieszkanie. Ja bowiem, Jahwe, mieszkam pośrodku synów Izraela".
|
