| (1) Rubenici i Gadyci posiadali liczne i bardzo duże stada. Gdy ujrzeli krainę Jezer i Gilead, uznali, że ta okolica nadaje się bardzo do hodowli bydła.
|
| (2) Podeszli więc i tak mówili do Mojżesza, kapłana Eleazara i książąt zgromadzenia:
|
| (3) "Atarot, Dibon, Jazer i Nimra, Cheszbon, Eleale, Sibma, Nebo i Beon,
|
| (4) kraj, który Jahwe poddał zgromadzeniu izraelskiemu, nadaje się szczególnie do hodowli bydła, a twoi słudzy posiadają [wiele] bydła".
|
| (5) Potem mówili dalej: "Jeśli jesteś nam życzliwy, oddaj tę krainę w posiadanie sługom swoim. Nie prowadź nas przez Jordan!"
|
| (6) Mojżesz odpowiedział Gadytom i Rubenitom: "Jakże to? Wasi bracia ruszą do walki, a wy chcecie tu spokojnie pozostać?
|
| (7) Czemu odbieracie synom Izraela odwagę wejścia do kraju, który im dał Jahwe?
|
| (8) Tak postępowali już przodkowie wasi, gdy ich z Kadesz-Barnea wysłałem celem zbadania kraju.
|
| (9) Dotarli aż do doliny Eszkol i zbadali kraj, potem jednak odebrali Izraelowi odwagę do tego stopnia, że już nie chciał iść do kraju, który mu Jahwe przyobiecał.
|
| (10) Tego dnia zapłonął Jahwe gniewem i przysiągł:
|
| (11) Mężowie, którzy wyszli z Egiptu w wieku od dwudziestu lat wzwyż, nie zobaczą kraju, który poprzysiągłem dać Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi nie okazali mi bowiem pełnego posłuszeństwa |
| (12) oprócz Kaleba, syna Jefunnego Kenizyty, i Jozuego, syna Nuna, którzy okazali dla Jahwe pełne posłuszeństwo.
|
| (13) Wtedy rozgniewał się Jahwe na Izraela i sprawił, że błąkał się po pustyni przez czterdzieści lat, póki nie wymarło pokolenie, które uczyniło to, co jest złe w oczach Jahwe.
|
| (14) A teraz stanęliście zamiast przodków waszych jako grzeszne potomstwo, by spotęgować gniew Jahwe przeciw Izraelowi.
|
| (15) Gdy Mu się znowu sprzeciwicie, pozostawi was dalej na pustyni, i wy będziecie winni zguby całego ludu".
|
| (16) Oni zaś zbliżyli się do niego i rzekli: "Tu zbudujemy zagrody dla naszych stad osiedla dla naszych rodzin.
|
| (17) My jednak sami chcemy ciągnąć spiesznie na czele Izraelitów, póki ich nie wprowadzimy na miejsce zamieszkania. Tymczasem rodziny nasze pozostaną zabezpieczone w umocnionych miastach ze względu na mieszkańców kraju.
|
| (18) Nie powrócimy jednak do swoich rodzin tak długo, póki każdy z Izraelitów nie otrzyma swego dziedzictwa.
|
| (19) A my nie weźmiemy żadnego dziedzictwa z tamtej strony Jordanu i dalej, gdyż nasze posiadłości znajdują się tu, na wschód od Jordanu".
|
| (20) Mojżesz odpowiedział im: "Gdy postąpicie tak, jak powiedzieliście, gdy będziecie wobec Jahwe gotowi do walki
|
| (21) i gdy wszyscy spośród was zdolni do walki przejdą Jordan w obecności Jahwe, aż On wypędzi przed sobą wszystkich nieprzyjaciół swoich,
|
| (22) i gdy wówczas dopiero powrócicie, kiedy cały kraj będzie poddany Jahwe — wypełnicie swój obowiązek względem Jahwe i Izraela, a kraj ten będzie waszą własnością wobec Jahwe.
|
| (23) Gdybyście jednak nie wykonali tego, zgrzeszycie wobec Jahwe i wiedzcie, że grzech wasz dosięgnie was.
|
| (24) Budujcie więc miasta dla rodzin waszych i zagrody dla trzód, ale spełnijcie również to, coście przyrzekli swymi ustami".
|
| (25) Gadyci i Rubenici oświadczyli Mojżeszowi: "Słudzy twoi spełnią to, co nasz pan nakazał:
|
| (26) Nasze dzieci, żony, nasze trzody i całe bydło pozostaną tu w miastach Gileadu.
|
| (27) Słudzy twoi jednak, wszyscy zdolni do walki, pociągną w obecności Jahwe na wojnę, jakeś to ty, nasz panie, powiedział".
|
| (28) Wydał więc Mojżesz rozporządzenie kapłanowi Eleazarowi, Jozuemu, synowi Nuna, i głowom rodów pokoleń izraelskich.
|
| (29) Rzekł do nich Mojżesz: "Gdy wszyscy Gadyci i Rubenici zdolni do walki ruszą z wami w obecności Jahwe przez Jordan na wojnę, i ziemia zostanie przez was podbita, dajcie im w posiadanie krainę Gilead.
|
| (30) Jeśliby jednak wojownicy nie ruszyli z wami, otrzymają posiadłość pomiędzy wami w ziemi Kanaan".
|
| (31) Gadyci i Rubenici odrzekli na to: "Uczynimy tak, jak przykazał Jahwe sługom twoim.
|
| (32) My, wojownicy, ruszymy w obecności Jahwe do ziemi Kanaan, a posiadłości nasze zostaną wtedy z tej strony Jordanu".
|
| (33) Dał więc Mojżesz Gadytom, Rubenitom i połowie pokolenia Manassesa, syna Józefa, królestwo Sichona, króla Amorytów, oraz królestwo Oga, króla Baszanu, ziemię i miasta z ich okręgami, jak również miasta okoliczne kraju.
|
| (34) Odbudowali więc Gadyci Dibon, Atarot i Aroer,
|
| (35) następnie Atrot-Szofan, Jazer i Jogboha,
|
| (36) Bet-Nimra i Bet-Haran, miasta obronne, a także zagrody dla trzód.
|
| (37) Rubenici odbudowali Cheszbon, Eleale i Kiriataim,
|
| (38) następnie Nebo, Baal-Meon ze zmianą nazwy oraz Sibma, i nadali nazwy miastom, które odbudowali.
|
| (39) Synowie Makira, syna Manassesa, ruszyli do Gileadu, zdobyli go i wypędzili Amorytów, którzy tam mieszkali.
|
| (40) Oddał więc Mojżesz Gilead Makirowi, synowi Manassesa, on zaś osiedlił się tam.
|
| (41) Również Jair, syn Manassesa, wyruszył i zajął wsie [Amorytów], i nazwał je Osiedlami Jaira.
|
| (42) W końcu wyruszył Nobach. Zdobył Kenat z przynależnymi miastami i nazwał je swoim własnym imieniem — Nobach.
|
