| (1) Wspomnij, Jahwe, na to, co nas spotkało, spojrzyj i przypatrz się naszej hańbie.
|
| (2) Dziedziczny nasz dział przypadł obcym, cudzoziemcom — nasze domostwa.
|
| (3) Sieroty, nie mamy już ojca, a matki nasze jak wdowy.
|
| (4) Własną wodę za srebro pijemy, za własne drzewo płacimy.
|
| (5) Pędzą nas z jarzmem na szyi, ustajemy, a nie ma wytchnienia.
|
| (6) Do Egiptu wyciągaliśmy ręce i do Asyrii, by nasycić się chlebem.
|
| (7) Przodkowie nasi zgrzeszyli — ich nie ma, a my dźwigamy ich grzechy.
|
| (8) Słudzy panują nad nami, nikt nas nie ocala z ich ręki.
|
| (9) Życiem za chleb płacimy wobec [groźby] miecza w pustyni.
|
| (10) Jak piec nasza skóra gorąca od straszliwego głodu.
|
| (11) Na Syjonie hańbiono kobiety, a dziewice po miastach Judy.
|
| (12) Rękami [wrogów] wieszani książęta, nie było względów dla starszych.
|
| (13) Młodzieńcy młyn obracali, chwiali się chłopcy pod drewnem.
|
| (14) Starsi porzucili bramę, młodzieńcy — swe pieśni.
|
| (15) Znikła z serc naszych radość, w żałobę przeszły nam tańce.
|
| (16) Diadem spadł z naszej głowy, biada nam, bośmy zgrzeszyli.
|
| (17) Stąd nasze serca chorują i oczy nasze zaćmione,
|
| (18) że góra Syjonu — pustkowiem, że po niej krążą szakale.
|
| (19) Lecz Ty, o Jahwe, Ty trwasz na wieki. Twój tron — poprzez pokolenia.
|
| (20) Czemu chcesz o nas zapomnieć na zawsze, po wszystkie dni nas opuścić?
|
| (21) Nawróć nas, Jahwe, do Ciebie wrócimy! Dni nasze zamień na dawne.
|
| (22) Chyba że całkiem nas opuściłeś? Tak bardzo na nas się gniewasz?
|
