| (1) Alef. Ach! Jakże sczerniało złoto, zmieniło się złoto najczystsze! Rozrzucone są święte kamienie po rogach wszystkich ulic
|
| (2) Bet. Szlachetni synowie Syjonu, cenieni jak czyste złoto — jakże są poczytani za garnki z gliny -robotę rąk garncarza.
|
| (3) Gimel. Nawet szakale pierś dają i karmią swoje młode a Córa Narodu okrutna jak struś na pustyni.
|
| (4) Dalet. Przysechł język ssącego w pragnieniu do podniebienia, maleństwa o chleb błagały — a nie było, kto by im łamał.
|
| (5) He. Ci, co jadali przysmaki, mdleli na ulicach, a strojni niegdyś w purpurę, obrali leże na gnoju.
|
| (6) Waw. Wyrósł grzech Córy mojego ludu nad zbrodnię Sodomy, co padła w jednej chwili, chociaż nie tknięta rękami.
|
| (7) Zain. Jej młodzieńcy nad śnieg jaśniejsi i bielsi od mleka, ciałem czerwieńsi nad koral, wyglądali jak szafir.
|
| (8) Chet. Pociemniał ich wygląd na węgiel, na ulicy nie można ich poznać, przylgnęła ich skóra do kości, wyschła jak drewno.
|
| (9) Tet. Szczęśliwsi mieczem zabici niż ci, co pomarli z głodu, którzy ginęli bezsilni z braku płodów pola.
|
| (10) Jod. Ręce czułych kobiet gotowały swe dzieci. Były pokarmem w czas klęski Córy mojego ludu.
|
| (11) Kaf. Dopełnił Jahwe swej zapalczywości, wylał żar swego gniewu na Syjonie rozpalił płomień, by strawił jego fundamenty.
|
| (12) Lamed. Nie wierzyli królowie świata i nikt z mieszkańców ziemi, że ciemięzca i wróg się wedrze do bram Jerozolimy.
|
| (13) Mem. Z powodu grzechów jej proroków i przestępstw jej kapłanów, którzy w jej środku rozlali krew sprawiedliwych,
|
| (14) Nun. po ulicach błądzili jak ślepi, krwią obryzgani tak iż nie można było dotknąć ich ubrań.
|
| (15) Samek. "Uciekać!", wołano, "Nieczysty!" "Uciekać!", "Nie tykać!" Gdy uciekli, błądzili wśród pogan, nie mogli [tam] zamieszkać.
|
| (16) Pe. Rozpędziło ich oblicze Jahwe, już na nich nie patrzy nie ma się czci dla kapłanów ani litości dla starszych.
|
| (17) Ain. Dokąd mamy wyniszczać oczy wypatrując na próżno pomocy? Z utęsknieniem wyczekiwaliśmy narodu, który nie mógł nas ocalić.
|
| (18) Sade. Śledzono nasze kroki, niepodobna wyjść na nasze place. "Koniec nasz bliski, dni się wypełniły, tak, nadszedł nasz koniec".
|
| (19) Kof. Prędsi byli nasi prześladowcy od orłów w powietrzu, pędzili za nami po górach, w pustyni na nas czyhali.
|
| (20) Resz. Pomazaniec Jahwe — nasze tchnienie — schwytany został w ich doły, a myśmy o nim mówili: "W jego cieniu będziemy żyć wśród narodów".
|
| (21) Szin. Ciesz się i raduj, Córo Edomu, mieszkanko krainy Us. Przejdzie do ciebie ten kielich, upijesz się i obnażysz.
|
| (22) Taw. Córo Syjonu, twa złość już ustała, [Pan] na wygnanie cię nie pośle. A twoją złość skarze, Córo Edomu, i grzechy twoje odsłoni.
|
