| (1) Bo wszystko to rozważyłem i wszystko to zbadałem. Dlatego że sprawiedliwi i mędrcy, i ich czyny są w ręku Boga — zarówno miłość jak i nienawiść — nie rozpozna człowiek tego wszystkiego, co przed oczyma jego się dzieje.
|
| (2) Wszystko jednakie dla wszystkich: Ten sam spotyka los sprawiedliwego, jak i złoczyńcę, tak czystego, jak i nieczystego, zarówno składającego ofiary, jak i tego, który nie składa ofiar tak samo jest z dobrym, jak i z grzesznikiem, z przysięgającym, jak i z takim, który przysięgi się boi.
|
| (3) To złem jest wśród wszystkiego, co się dzieje pod słońcem, że jeden dla wszystkich jest los. A przy tym serce synów ludzkich pełne jest zła i głupota w ich sercu, dopóki żyją. A potem — do zmarłych!
|
| (4) Bo któż stanowi wyjątek? Wszyscy żyjący mogą jeszcze mieć nadzieję — bo lepszy jest żywy pies niż lew nieżywy —
|
| (5) ponieważ żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie.
|
| (6) Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość — już dawno zanikły, i już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek się dzieje pod słońcem.
|
| (7) Nuże więc! W weselu chleb swój spożywaj i w radości pij swoje wino! Bo już ma upodobanie Bóg w twoich czynach.
|
| (8) Każdego czasu niech szaty twe będą białe, olejku też niechaj na głowę twoją nie zbraknie!
|
| (9) Używaj życia z niewiastą, którąś ukochał, po wszystkie dni marnego twego życia, których ci [Bóg] użyczył pod słońcem. Po wszystkie dni twej marności! Bo taki jest udział twój w życiu i w twoim trudzie, jaki zadajesz sobie pod słońcem.
|
| (10) Każdego dzieła, które twa ręka napotka, podejmij się według twych sił! Bo nie ma żadnej czynności ni rozumienia, ani poznania, ani mądrości w Szeolu, do którego ty zdążasz.
|
| (11) A dalej widziałem pod słońcem, że to nie chyżym bieg się udaje i nie waleczni w walce zwyciężają. Tak samo nie mędrcom chleb się dostaje w udziale ani rozumnym bogactwo, ani też nie uczeni cieszą się względami. Bo czas i przypadek rządzi wszystkimi.
|
| (12) Bo też i nie zna człowiek swego czasu, jak ryby, które się łowi w sieć zdradliwą, i tak jak ptaki w sidła schwytane. Jak one, tak uwikłani zostają ludzie w złej chwili, gdy spadnie na nich znienacka.
|
| (13) Ale i taki przykład mądrości widziałem pod słońcem, a wielką mi się ona wydawała:
|
| (14) Małe miasteczko, i mężów w nim niewielu. I naszedł na nie potężny król, a wkoło je otoczywszy, zbudował przeciwko niemu wielkie machiny oblężnicze.
|
| (15) I znalazł się w nim człowiek biedny, lecz mądry, i ten uratował miasto dzięki swej mądrości. A nikt nie pamięta o tym biednym człowieku.
|
| (16) Więc powiedziałem: "Lepsza jest mądrość niż siła". Lecz mądrość biednego bywa w pogardzie, a słowa jego nie mają posłuchu.
|
| (17) Spokojne słowa mędrców więcej znaczą niż krzyk panującego wśród głupców.
|
| (18) Lepsza jest mądrość od narzędzi wojennych, lecz jeden grzesznik popsuć może wiele dobrego.
|
