| (1) Pomnij jednak na Stwórcę swego w dniach swej młodości, zanim jeszcze nadejdą dni niedoli i przyjdą lata, o których powiesz: "Nie mam w nich upodobania"
|
| (2) zanim zaćmi się słońce i światło, i księżyc, i gwiazdy, i chmury powrócą po deszczu
|
| (3) w czasie, gdy trząść się będą stróże domu, i uginać się będą silni mężowie, i będą ustawały [kobiety] mielące, bo ich ubędzie, i zaćmią się patrzące w oknach
|
| (4) i zamkną się drzwi na ulicę, podczas gdy łoskot młyna przycichnie i podniesie się do głosu ptaka, i wszystkie śpiewy przymilkną
|
| (5) odczuwać się nawet będzie lęk przed wyżyną i strach na drodze i drzewo migdałowe zakwitnie, i ociężałą stanie się szarańcza, i pękać będą kapary |
| (6) zanim się przerwie srebrny sznur i stłucze się czara złota, i dzban się rozbije u źródła, i w studnię kołowrót złamany wpadnie
|
| (7) i wróci się proch do ziemi tak, jak nią był, a duch powróci do Boga, który go dał.
|
| (8) Marność nad marnościami — powiada Kohelet — wszystko marność.
|
| (9) A ponadto, że Kohelet był mędrcem, wpajał także wiedzę ludowi. I słuchał, badał i ułożył wiele przysłów.
|
| (10) Starał się Kohelet znaleźć słowa piękne i rzetelnie napisać słowa prawdy.
|
| (11) Słowa mędrców są jak ościenie, a zdania zbiorów przysłów — jak [mocno] wbite gwoździe. Dane [tu] są przez pasterza jednego.
|
| (12) Ponadto, mój synu, przyjmij przestrogę: Pisaniu wielu ksiąg nie ma końca, a wiele nauki utrudzą ciało.
|
| (13) Koniec mowy. Wszystkiego tego wysłuchawszy: Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj, bo cały w tym człowiek!
|
| (14) Bóg bowiem każdą sprawę wezwie na sąd, wszystko, choć ukryte: czy dobre było, czy złe.
|
