| (1) Dalej Jahwe powiedział do Mojżesza:
|
| (2) "Rozkaż Aaronowi i jego synom, co następuje: Oto prawo odnoszące się do ofiary całopalnej: ofiara całopalna będzie na palenisku, na ołtarzu całą noc aż do rana, a ogień ołtarza będzie na nim płonął.
|
| (3) Potem kapłan włoży szatę lnianą i spodnie lniane na ciało, usunie popiół z ofiary całopalnej, którą ogień strawił na ołtarzu, i wysypie go obok ołtarza.
|
| (4) Następnie zdejmie ubranie, włoży inne szaty i wyniesie popiół poza obóz na miejsce czyste.
|
| (5) Ogień na ołtarzu będzie stale płonąć — nigdy nie będzie wygasać. Na nim kapłan każdego poranka zapali drwa, na nim ułoży ofiarę całopalną, na nim zamieni w dym tłuszcz ofiar pojednania.
|
| (6) Ogień nieustanny będzie płonąć na ołtarzu — nigdy nie będzie wygasać!
|
| (7) Oto prawo odnoszące się do ofiary z pokarmów: Synowie Aarona przyniosą ją przed Jahwe — przed ołtarz.
|
| (8) Potem wezmą z niej garść najczystszej mąki należącej do ofiary pokarmowej wraz z oliwą jej i z całym kadzidłem, które jest na tej ofierze, i zamienią to w dym na ołtarzu jako miłą woń, jako "pamiątkę" dla Jahwe.
|
| (9) To, co pozostanie z tej ofiary, będzie pokarmem dla Aarona i jego synów. Jako chleby przaśne zjedzą to w miejscu poświęconym, na dziedzińcu Namiotu Spotkania.
|
| (10) Nie będziecie piec z tego chlebów kwaszonych! To jest część, którą daję im z moich ofiar zapalnych. To są ofiary najświętsze, tak jak ofiary przebłagalne i ofiary zadośćuczynienia.
|
| (11) Każdy mężczyzna spośród synów Aarona będzie je spożywał. To jest prawo wieczyste dla waszych pokoleń, dotyczące ofiar spalanych dla Jahwe. Każdy, kto się ich dotknie, będzie uświęcony".
|
| (12) Dalej Jahwe powiedział do Mojżesza:
|
| (13) "Oto dar Aarona i jego synów, który złożą dla Jahwe w dniu namaszczenia jednego z nich: będzie to ofiara z pokarmów wieczysta — jedna dziesiąta efy najczystszej mąki, z tego połowa rano, a połowa wieczorem.
|
| (14) Będzie ona przyrządzona na patelni z oliwą. Kiedy będzie rozczyniona, przyniesiesz ją. Jako ofiarę pokarmową podzieloną na kawałki ofiarujesz ją. Będzie to miła woń dla Jahwe.
|
| (15) Kapłan, który będzie namaszczony na miejsce Aarona spośród jego synów, to samo uczyni. To jest prawo wieczyste dla Jahwe: ta ofiara będzie w całości zamieniona w dym!
|
| (16) Każda ofiara pokarmowa kapłana będzie w całości spalona — nic z niej nie wolno jeść!"
|
| (17) Dalej Jahwe powiedział do Mojżesza:
|
| (18) "Tak powiedz do Aarona i jego synów: To jest prawo odnoszące się do ofiary przebłagalnej: na tym samym miejscu, na którym będzie zabijana ofiara całopalna, będzie także zabijana ofiara przebłagalna przed Jahwe. To jest rzecz bardzo święta!
|
| (19) Kapłan, który będzie składał ofiarę przebłagalną, będzie z niej spożywał. Na miejscu poświęconym będzie spożywana, na dziedzińcu Namiotu Spotkania.
|
| (20) Każdy, kto dotknie jej mięsa, będzie uświęcony. Jeżeli trochę z jej krwi skropi ubranie, to miejsce owo, które krew skropi, ma być wyprane w miejscu poświęconym.
|
| (21) Jeżeli to mięso było gotowane w naczyniu glinianym, naczynie owo będzie rozbite, jeżeli zaś było gotowane w naczyniu miedzianym, będzie ono wyszorowane i wypłukane wodą.
|
| (22) Każdy mężczyzna spośród kapłanów będzie spożywać z niej. To jest rzecz bardzo święta!
|
| (23) Ale jeżeli część krwi z ofiary przebłagalnej była wniesiona do Namiotu Spotkania, aby w Miejscu Świętym był dokonany obrzęd przebłagania, to nie wolno jeść z tej ofiary. Będzie ona cała spalona w ogniu.
|
