(1) Dalej Jahwe powiedział do Mojżesza:
(2) "Mów do synów Izraela i powiedz im: Jeżeli kto chce się uiścić ze ślubu, według twojej oceny dotyczącego jakiejś osoby wobec Jahwe,
(3) tak będziesz oceniał: jeżeli chodzi o mężczyznę w wieku od dwudziestu do sześćdziesięciu lat, to będzie on oceniony na pięćdziesiąt syklów srebra według wagi przybytku.
(4) Jeżeli chodzi o kobietę, to będzie ona oceniona na trzydzieści syklów.
(5) Jeżeli chodzi o młodzież w wieku od pięciu do dwudziestu lat, to chłopiec będzie oceniony na dwadzieścia syklów, a dziewczyna na dziesięć syklów.
(6) Jeżeli chodzi o dzieci w wieku od jednego miesiąca do pięciu lat, to chłopiec będzie oceniony na pięć syklów srebra, a dziewczyna na trzy sykle srebra.
(7) Jeżeli chodzi o ludzi starszych w wieku od sześćdziesięciu lat wzwyż, to mężczyzna będzie oceniony na piętnaście syklów, a kobieta na dziesięć syklów.
(8) Jeżeli jednak ktoś jest tak ubogi, że nie może spłacić według twego oszacowania, to postawi osobę ślubowaną przed kapłanem, a ten ją oszacuje. Według możności tego, który ślubował, kapłan ją oszacuje.
(9) Jeżeli chodzi o bydlęta, które są składane w darze dla Jahwe, to wszystko z nich, co jest złożone w darze dla Jahwe, będzie rzeczą świętą.
(10) Nie wolno ich zamieniać, nie wolno ich zastępować innym bydlęciem, ani lepszego gorszym, ani gorszego lepszym. Jeżeli zaś kto zechce taką zamianę uczynić, to jedno i drugie bydlę będzie rzeczą świętą.
(11) Jeżeli chodzi o bydlę nieczyste, takie, które nie bywa składane w darze dla Jahwe, to postawią to bydlę przed kapłanem,
(12) a kapłan je oszacuje według tego, czy będzie dobre czy marne. Taka będzie jego wartość, jak oszacuje je kapłan.
(13) Jeżeli [ofiarodawca] chce je wykupić, to doda piątą część do jego oszacowania.
(14) Jeżeli kto poświęci swój dom dla Jahwe jako rzecz świętą, to kapłan oszacuje ten dom według tego, czy jest dobry czy marny. Jak kapłan go oszacuje, taka będzie jego wartość.
(15) Jeżeli zaś ofiarodawca zechce wykupić ten dom, doda do jego oszacowania jedną piątą i dom będzie jego.
(16) Jeżeli kto poświęci dla Jahwe część swej dziedzicznej posiadłości, to twoje oszacowanie jej będzie zależne od ilości ziarna używanego na siew — jeden chomer jęczmienia będzie się równał pięćdziesięciu syklom srebra.
(17) Jeżeli poświęci swój grunt w roku jubileuszowym, oszacowanie twoje będzie w mocy.
(18) Jeżeli zaś poświęci swój grunt po roku jubileuszowym, to kapłan obliczy sumę pieniędzy według lat, które pozostają do następnego roku jubileuszowego i odpowiednio obniży oszacowanie.
(19) Jeżeli ofiarodawca zechce wykupić swój grunt, to doda do twego oszacowania jedną piątą, i grunt wróci do niego.
(20) Ale jeżeli nie wykupi gruntu i jeżeli ten grunt będzie sprzedany innemu człowiekowi, to nie będzie mógł być wykupiony.
(21) W takim razie, kiedy grunt stanie się wolny w roku jubileuszowym, będzie należał do Jahwe jako rzecz święta, jako pole pod klątwą. Stanie się on posiadłością kapłana.
(22) Jeżeli zaś kto poświęci dla Jahwe grunt kupiony, który nie należy do jego dziedzicznej posiadłości,
(23) to kapłan obliczy wysokość oszacowania aż do roku jubileuszowego, a ofiarodawca odda jeszcze tego samego dnia dla Jahwe sumę oszacowania jako rzecz świętą.
(24) W roku jubileuszowym grunt wróci do tego, od kogo był kupiony, czyją był dziedziczną posiadłością.
(25) Każde twoje oszacowanie będzie dokonywane na podstawie sykla przybytku. Jeden sykl równa się dwudziestu gerom.
(26) Jednak nikt nie będzie poświęcał dla Jahwe pierworodnego bydlęcia, które i tak już należy do Jahwe. Czy to jest cielec, czy to jest baran, należy on do Jahwe.
(27) Jeżeli chodzi o bydlę nieczyste, to można je wykupić za sumę twego oszacowania, dodając do niej jedną piątą. Jeżeli nie będzie wykupione, to będzie sprzedane według sumy twego oszacowania.
(28) Jeżeli kto poświęci co ze swej własności dla Jahwe jako "cherem": człowieka, bydlę albo część gruntu dziedzicznego — to ta rzecz nie będzie sprzedana ani wykupiona. Każde "cherem" jest rzeczą najświętszą dla Jahwe.
(29) Żaden człowiek, który jest poświęcony dla Jahwe jako "cherem", nie może być wykupiony. Musi on być zabity.
(30) Każda dziesięcina z ziemi, z zasiewu ziemi albo z owoców drzewa należy do Jahwe, jest rzeczą poświęconą dla Jahwe.
(31) Jeżeli kto chce wykupić część swej dziesięciny, to doda do niej jedną piątą.
(32) Każda dziesięcina z bydła większego lub mniejszego, które przechodzi pod laską pasterską, jest rzeczą poświęconą dla Jahwe.
(33) Nie będzie się rozróżniać, co jest dobre, a co marne, nie będzie się robić żadnej zamiany. Jeżeli jednak kto uczyni zamianę, to oba bydlęta, i jedno, i drugie, będą rzeczą poświęconą dla Jahwe. Nie mogą być wykupione".
(34) To są przykazania, które Jahwe dał Mojżeszowi na górze Synaj dla synów Izraela.

 

Księga Kapłańska